Dwie Jesienie

Bardzo dziękuję, jestem wdzięczna, tym bardziej, że nie na temat.

To tylko żart, wybacz, nie chciałam aby zbladła i opadła.

Nie tłumacz się MaksMara

sama tego chciałaś

wyjeżdżam na narty

nie w głowie mi żarty

OK 

Przecież ja też żartuję :))

pozdrawiam.

OK

@MaksMara @le_mal

Cieszę się, że moje pisanie działa pobudzająco na rymotworzenie :D

Podoba się:) Że tak powiem chyba ten "styl" najbardziej z Twoich, troszkę  świeżego wiatru. Jest lekkość ale i coś co zaczepia, jak dla mnie pierwsza zwrotka , te rudawe liście, oj, rozpłynęły mi się jak czekoladka :)  W sumie, to podzielam komentarz Alicji:)

Podziękował i macha łapą z pozdrowieniem serdeczniastym :) 

Na marginesie, strzeliłem autokorekcyjnego babola, tzn. wkleiło mi się 'nie' w czwartej strofie - 'ani ty nie chciałaś' zaburzając liczbę sylab, z których równej liczby ten bazgrocik jest zbudowany. Nie wiem, czy ktoś z was dostrzegł ten dysonans. Jeśli tak to był on wynikiem błędu, a nie celowym zabiegiem. Z pozdrowieniem. 

AutoR ;) 

Cześć Czarku. Już parę razy podchodziłam do Twojego wiersza, zagadkowy jest bardzo. Niby lekki, a jednak, np. wspomniałeś Lilith - upiorzycę groźną dla kobiet w ciąży i niemowląt. Uważana ona jest za pierwszą żonę biblijnego Adama. Ukazywana zwykle z wężem.  

Jest też Afrodyta. 

B. ciekawe. 

Tajemniczy utwór. 

To b. plastyczne. Pozdrawiam Justyna. 

@Justyna Adamczewska

Dziękuję jeszcze raz J. Cieszę się, że wiersz zdaje się mieć moc przyciągania, skoro jak piszesz już po raz kolejny doń powracasz :) 

Tak Lilith to rzeczywiście bardzo tajemnicza postać. Wolałbym pozostawić trochę niedopowiedzeń, uchylę jednak rąbka tajemnicy dodając, że wszelkie twarze Lilith niemal idealnie pasują do opisywanych wypadków z przeszłości z tą uwagą, że nie odzwierciedlają cech, czy zachowań adresatki wiersza, a osób trzecich i niejako otoczki, która towarzyszyła wszystkiemu co zaszło pomiędzy jedną, a drugą jesienią. A Afrodyta, wiadomo ;) 

Czarku, to piękna historia, skażona "podszeptami zawiści innych". 

Tak wiersz przyciąga.     Justyna. 

Dokładnie zawiść, zaborczość oraz obłuda. Tak w skrócie. 

Cieszę się niezmiernie z magntezyzmu wiersza. 

@bajaga1

Dziękuję za wizytę i jej ślad :) 

Bardzo ładny wiersz. Lekki, liryczny i klimatyczny ;-) Ma swój urok. Fajnie wyszło z tą wiosną, bo tak przekornie o tej porze dla zakochanych ;-)

Prawdziwa miłość zawsze znajdzie swój odpowiedni czas...

Pozdrawiam !

@Worldovsky

Dziękuję. To prawda, że miłość zawsze się potrafią przecisnąć, niezależnie od pory roku. 

Na marginesie, chyba każda miłość jest prawdziwa. Czy może istnieć miłość udawana? 

Z pozdrowieniem! 

Miłosna estetyczna opowieść, sentymentalny charakter podkreśla zakończenie, szkoda że tak się ułożyło. Wiersz bardzo ładny bo ubrany w reakcje pór roku, głównie to wiosna uplatała wianki, a jesień jak to jesień kończy w depresji. Ale jest i pamiątka po ukochanej pukiel włosów, no i łzy, zatem narrator sugeruje że to być może niezależna od zakochanych sytuacja zadecydowała o rozstaniu. Przyjemny wiersz.

jakiś czas mnie nie było i chyba przeoczyłem Twój kolejny, naprawdę dobry wiersz i w dobrym stylu z „ładnie wyplecionymi” wewnętrznymi rymami. Zwłaszcza w pierwszej strofie. Lekkie pióro, tego można u Ciebie i pozazdrościć  i docenić.

Pozdrawiam