Świątecznych świąt!

Już nawet nie wciąż

tylko co rok głębiej

szarzy pustką

w czerń idąc

z niegdysiejszej miękkiej bieli

I nie chodzi, że dziś

Może to trochę z powodu

innych niż kiedyś

wokół stołu ścian

Bo krzeseł, dziękuję

od 30 lat bezzmiennie

Znaczy doszły

ale żadnego nie jest brak

I z rąk do rąk podajemy

talerzyki, opłatki, półmiski, życzenia

Jednak jakoś tak ''jakby''

zerkając ukradkiem na zegarki

wychodzimy

A on już nie przychodzi

I nie przyjdzie

Bez wiary...

Żadnymi ozdobami, prezentami

nie wykupię sobie szans

na świąteczny klimat

***********

ps. widzę, że większość z nas tu, na gorąco, tak myślę, świąteczne refleksje w słowa ubiera. więc czemu nie, dołączam swoje ości z karpia...

Dołączyć zawsze można. Świąteczny tytuł, a w środku chaosik, który często towarzyszy okresowi przed, jak i w same święta, stąd

(może celowe) pomieszanie/skakanie pomiędzy wątkami... to 'rozprasza' trochę.

I nie chodzi, że dziś raczej daję niż dostaję...  dawanie, to poprawia czasami nastrój... :)

Pozdrawiam.

Wyjątkowo mi się podoba :))) 

Może chaos, bo to taka krótka i jakby wypunktowana próba odnalezienia powodu swojego nieodczuwania już świąt - jako coś ważnego, ogólny brak klimatu. Wiadomo, sentyment z dzieciństwa wiąże się z megaklimatem, śnieg, oczekiwanie na prezenty, wspólny czas, gdzie nikt się nie spieszył tylko był razem. I przeżywanie Narodzenia, po prostu było. Tak, teraz jedynie dawanie cieszy, ale na chwilkę. A tytuł taki, bo wesołe i rodzinne są, jak w życzeniach. Ale czy są świąteczne? Z czasem (w sumie na własne życzenie) już nie. Pozdrawiam