Do brata mojego - Człowieka

Spojrzał na mnie jeden z miliona,
zapytał, czy dam mu na bułkę...
Ty - przyjacielu - chciałeś wczoraj, byśmy poszli w piątek na wódkę.
Jaki właściwie kolor oczu masz? Przyjacielu?
O czym marzysz zanim uśniesz przy stole?
Ach, te oczy... te Jego ręce brudne do tej pory nie przestają mnie boleć!
Czy pomogłam choć trochę? Ależ nie!
Dałam tylko garść drobnych na drogę.
Przyjacielu, przepraszam - to nic - ja wiem...
Ty pomogłeś... lecz czy ja Tobie?

Powinnaś tu bywać...:-) To ciekawy pomysł, początek (ok. 6 wersów) szczególnie.
Tytuł - niekonieczny. Oczekuję rozmowy. Może warto...
Pozdrawiam. E.

Jakiś czas temu czytałam Szymborksą, a Twój wiersz skojarzył mi się z jej pisaniem,
nie wiem dlaczego. W sumie, fajny pomysł... szczególnie, podoba mi się kończąca myśl.
Pozdrawiam... :)

Witam,
Przede wszystkim dziękuję bardzo za komentarz. Mówiąc szczerze miałam mnóstwo wątpliwości, co do tytułu, uznałam w końcu, że mimo wszelkich zastrzeżeń jest on tylko formą zachęty (i w związku z tym postanowiłam nie poświęcać mu zbyt wiele czasu ). Chciałabym, żeby każdy mógł zrozumieć mój "wiersz" na swój sposób. Bardzo dziękuję za odpowiedź... Nie ma nic bardziej motywującego do dalszego pisania, niż fakt, Ze Ktoś poświęcił kilka cennych minut, by skomentować mój sposób myślenia, wyrazić opinię o tym własnie, nie innym sposobie pojmowania świata. Dziękuję serdecznie. Pozdrawiam
Marta :-)