spirala

[violetta]

mruga do mnie więdnący cień, układając
na włosach nagie liście. zamieszkał w gałęziach,
kałuży, na palcach, w oknie samotnie rozdarty.

o tym, czego mogę dotknąć, nie muszę rozmawiać.
wyczekuję lepszej pogody, pod parasolem
lub kilkoma. lubię cię w żywej śliwce.

odwija ciszę. iskrzą oczy, nie potrzebują łez.
nienaruszalne wdzierają się między drewniane owoce,
nad kopułą łóżka a my już piętrzymy chęci.

[violetta]

szansonistka.wrzuta.pl/audio/aKKzYPQy8aW/morten_harket_-_burning_out_again

[Anna_Para]

Bardzo mi się podoba ta spirala jesiennych uczuć z drewnianymi owocami. Pozdrawiam serdecznie, Para :)

[Nata_Kruk]

@violetta... to jednak umiałaś napisać cokolwiek więcej, niż jedną strofkę... :)

Twoja "Spirala" bardzo kobieca, delikatnie marząca... po prostu podoba się.

[violetta]

@Nata_Kruk dawne czasy, zmieniło się sporo, wtedy byłam zakochana, to jest inne uczucie:)

[Nata_Kruk]

ok. rozumiem... ale cokolwiek próbujesz pisacć dołącz więcej nic jedna strofka tylko, jak widzę.. POTRAFISZ... :)

Życzę spełnionych chwil... w tym naszym ziemskim cyrku.

[violetta]

@Nata_Kruk potrafiłam, a wolę krótsze:)

[Tectosmith]

@violetta To wiersz jak malarska abstrakcja – miękki, oniryczny, pełen nieoczywistych obrazów. Nie czyta się go liniowo, tylko jakby zanurzało się w migotliwej atmosferze jesieni i intymności. Bardzo zmysłowy i impresyjny tekst. 
Pozdrawiam serdecznie. 

[violetta]

@Tectosmith cieszę się, że podoba ci się mój, dawny, zapomniany wiersz. Warto sobie odświeżyć na zimowy wieczór:)