powrót

[welder]

powrót


Straciłem cię z oczu na tak wiele ważnych chwil
Straciłem twój dotyk na odległość ponad tysiąca mil.
Brakuje mi teraz ciebie, i jest nie do pomyślenia
Jak mocno doznaję z tęsknoty cierpienia.

Jak codziennie rano, kiedy jeszcze dusza
Na dobre nie wróciła od ciebie z podróży
Pląsa się przede mną, zgrabnie się porusza,
Patrzy na me ciało, niedobrze to wróży,

Zbyt długo się przygląda, myśli w sobie zbiera
Chce mi coś powiedzieć usta me otwiera
A kiedy pierwsze myśli w głowie zakwitały
Nagle wszystko zniknęło i jak obraz biały
Wymazane wspomnienia z mej duszy zostały.

Wiem co to znaczy cisza gdy zamknięte oczy
Kiedy czas nieubłaganie dalej sobie kroczy.
I codziennie rano patrząc w lustro swoje
Widzę jak mijają piękne chwile, kiedy my we dwoje
Nie możemy być razem i szczęścia doznawać.

Jakie czyny ukoją twe codzienne cierpienia?
Twe codzienne rozterki, bicie się z myślami?
Jak rozwiać w twojej głowie siedzące zwątpienia?
Jak wyrazić smutek?. Jak ubrać słowami?
To co już stracone, a to co przed nami?

Jak spojrzeć w twoje oczy kiedy takie smutne?
Jak dotknąć twego ciała kiedy takie zimne?
Cóż złego zrobiliśmy, że życie jest takie okrutne?
Nic nie mów, nie odpowiadaj, ta cisza wystarczy
Aby na wszystkie zadane pytania
Uzyskać odpowiedź i już bez wahania
Powrócić do ciebie w drzwi cicho zapukać.
Nie muszę już dłużej swego szczęścia szukać.