Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ruina i drzewo


Rekomendowane odpowiedzi

tarcza wiecznym błękitem zaklęta
smagała przestrzeń piórem Ikara
wewnątrz przestrzeni ruina stała
cegły trzymając w korzeniach - jej pętach

z drzewem także wiedzącym że minie
zdołały się oprzeć nawzajem plecami -
tak cegła spadając po korze nie zrani
wyschnięte gałęzie nie runą w ruinę

ironia losu trwa na przekór siłom
gdy zabytkiem stoi natura i człowiek
nie pozwalając sobie na upadek
zarazem

nie dając wytchnienia zbiorowym mogiłom -
hybrydom pamiątek po próchnie i grobie
drewno będzie ziemią cegła będzie głazem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...