Sonety podejrzane IV

[Alicja G.]

Szszsz...

Jesień. W skrzynce na listy liście
i coraz rzadziej do mnie dzwonisz.
- A przecież miałeś mnie, mój drogi
kochać mocno i wiekuiście.

Jesień. Schowana w jarzębinę
przez okno zamiast ciebie wchodzi
i zamiast szeptu u mych skroni,
co noc przez ścianę ściegiem Singer

obszywa ciszę, łata dziury.
- A przecież mógłbyś sam, choć chwilę
jesienną porą przyjść, rozczulić.

Cisza w słuchawce, liście w skrzynce
- dziś nasza miłość wielka latem,
jak strach bez wróbli zdjęty strachem.

[Oxyvia]

Te liście w skrzynce są genialne. To jest dokładnie to, co ja odczuwam, kiedy coś się kończy, umiera, usycha - stos suchych liści.
Piękny sonet. Mój smutek, moje jesienie. Moja melodia.