Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Noc

któregoś dnia słońce nie wschodzi leniwie za wzgórzami układa się do snu różowo mamiąc poronione obłoki w dolinie rozpłaszcza się noc ciemniejącym niebem księżyc się toczy odbitym światłem gwiazd zakwita śnieg ludziom wcale to nie szkodzi w odmętach ich porzuconych chęci zapada się zgiełk dnia otuleni w mrok śnią

c.d.n.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




łożysko poronionych obłoków - pierwsza klasa !!
odbitym światłem gwiazd zakwita snieg :) jak ja kocham to skrzenie :))
niedoczekanie na świt - piękne, ale zgiełk na północy?? - to słaby punkt tego obrazu.

/b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




łożysko poronionych obłoków - pierwsza klasa !!
odbitym światłem gwiazd zakwita snieg :) jak ja kocham to skrzenie :))
niedoczekanie na świt - piękne, ale zgiełk na północy?? - to słaby punkt tego obrazu.

/b

Bea'trycze, muszę "bronić" tego wiersza.
Bo mi się podoba i chyba się nie dzieje/dziać się nie musi na cichej Północy.
Zgiełk się tu po prostu zapada.
Tak samo ze śniegiem, który "zakwita".
Jest to możliwe także w klimacie umiarkowanym zmiennym.
Bo chyba ten śnieg jest przypisany do sfery symbolicznej emocjonalnej zimy,
a nie konkretnej krainy, zmrożonej i obcej.
Cieszę się, że dostrzegasz urok tego wiersza.
Mnie się wydaje najbardziej konsekwentny ze wszystkich Leszka,
jakie czytałem.
Stefcio
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




łożysko poronionych obłoków - pierwsza klasa !!
odbitym światłem gwiazd zakwita snieg :) jak ja kocham to skrzenie :))
niedoczekanie na świt - piękne, ale zgiełk na północy?? - to słaby punkt tego obrazu.

/b

Bea'trycze, muszę "bronić" tego wiersza.
Bo mi się podoba i chyba się nie dzieje/dziać się nie musi na cichej Północy.
Zgiełk się tu po prostu zapada.
Tak samo ze śniegiem, który "zakwita".
Jest to możliwe także w klimacie umiarkowanym zmiennym.
Bo chyba ten śnieg jest przypisany do sfery symbolicznej emocjonalnej zimy,
a nie konkretnej krainy, zmrożonej i obcej.
Cieszę się, że dostrzegasz urok tego wiersza.
Mnie się wydaje najbardziej konsekwentny ze wszystkich Leszka,
jakie czytałem.
Stefcio

Zgiełku nie ma nocą i nie ma na pólnocy. czy to realnej, czy symbolicznej.
kropka.
/b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bea'trycze, muszę "bronić" tego wiersza.
Bo mi się podoba i chyba się nie dzieje/dziać się nie musi na cichej Północy.
Zgiełk się tu po prostu zapada.
Tak samo ze śniegiem, który "zakwita".
Jest to możliwe także w klimacie umiarkowanym zmiennym.
Bo chyba ten śnieg jest przypisany do sfery symbolicznej emocjonalnej zimy,
a nie konkretnej krainy, zmrożonej i obcej.
Cieszę się, że dostrzegasz urok tego wiersza.
Mnie się wydaje najbardziej konsekwentny ze wszystkich Leszka,
jakie czytałem.
Stefcio

Zgiełku nie ma nocą i nie ma na pólnocy. czy to realnej, czy symbolicznej.
kropka.
/b

W takim razie trzeba wykreslić...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




łożysko poronionych obłoków - pierwsza klasa !!
odbitym światłem gwiazd zakwita snieg :) jak ja kocham to skrzenie :))
niedoczekanie na świt - piękne, ale zgiełk na północy?? - to słaby punkt tego obrazu.

/b
Witaj Bea! Cieszę się, że tak dookreśliłaś z tymi obłokami, taki był pomysł. Masz klucz do moich wierszy? Do zgiełku podam Ci wytrych, pomieszkuję na Svalbardzie w najbardziej północnym, jakie może być, ale jednak miasteczku. Wyobraź sobie dzień, który trwa pół roku, trochę tego zgiełku się nazbiera. Pozdrawiam. Leszek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




łożysko poronionych obłoków - pierwsza klasa !!
odbitym światłem gwiazd zakwita snieg :) jak ja kocham to skrzenie :))
niedoczekanie na świt - piękne, ale zgiełk na północy?? - to słaby punkt tego obrazu.

/b

Bea'trycze, muszę "bronić" tego wiersza.
Bo mi się podoba i chyba się nie dzieje/dziać się nie musi na cichej Północy.
Zgiełk się tu po prostu zapada.
Tak samo ze śniegiem, który "zakwita".
Jest to możliwe także w klimacie umiarkowanym zmiennym.
Bo chyba ten śnieg jest przypisany do sfery symbolicznej emocjonalnej zimy,
a nie konkretnej krainy, zmrożonej i obcej.
Cieszę się, że dostrzegasz urok tego wiersza.
Mnie się wydaje najbardziej konsekwentny ze wszystkich Leszka,
jakie czytałem.
Stefcio
Stefek ma rację, elementy krajobrazu są tu tylko dekoracjami. Bardzo ważnymi, wszystko powinno tu być na odpowiednim miejscu ale akcja dzieje się za tą śnieżną kurtyną. Dzięki Stefek.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




1) Na dnie piekła ludzie gotują, kiszą kapustę i płodzą dzieci; mówią: piekielnie się zmęczyłem lub: piekielny dzień miałem wczoraj. Mówią: muszę się wyrwać z tego piekła i obmyślają ucieczkę na inny odcinek, po nowe, nieznane przykrości. Ostatecznie nikt im nie każe robić tego wszystkiego, a są zbyt doświadczeni, by wierzyć w możliwość przekroczenia kręgu (…)

2) Doprawdy nie mam czasu na skończenie tego wiersza. Kto ma teraz czas na pisanie wierszy? Za pól godziny muszę wyjść, a może skończyć go w tym miejscu (…)

3) Prosiłem dziewczynkę:
- Narysuj mi Drogę, dom, drzwi okna i dym z komina - narysowała wszystko w kreskach deszczu.
- Ale ty jesteś w środku pod dwiema pierzynami – mówiła.
Podziękowałem, zabrałem rysunek i odszedłem.
- Zaczekaj jeszcze piorun - krzyknęła wyjmując czerwoną kredkę.

4) Pamiętasz, w tym miejscu poróżniliśmy się kiedyś i szukałem cię długo w labiryncie wieczoru; ja z książką w kieszeni, ty w letniej sukience (książka - nieczytana, za to sukienka otwierała się jak okładki neoplatońskiego traktatu). Patrzy na mnie brązowy Boy, w jego oczach zapisał się obraz plutonu egzekucyjnego, tego arcydzieła pruskiej literatury.


ad 1 - Andrzej Bursa: "Dno piekła"
ad 2 - Tadeusz Różewicz: "Zawsze fragment"
ad 3 - Jacek Podsiadło: *** (prosiłem dziewczynkę)
ad 4 - Adam Zagajewski: "Poranek"

ps. Tango172:
dalej nie dociera?
mam wkleić pod każdym pana/pani postem, żeby dotarło, że się pan/i ośmiesza?
Dzięki Anno. Pozdrawiam. Leszek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




łożysko poronionych obłoków - pierwsza klasa !!
odbitym światłem gwiazd zakwita snieg :) jak ja kocham to skrzenie :))
niedoczekanie na świt - piękne, ale zgiełk na północy?? - to słaby punkt tego obrazu.

/b
Witaj Bea! Cieszę się, że tak dookreśliłaś z tymi obłokami, taki był pomysł. Masz klucz do moich wierszy? Do zgiełku podam Ci wytrych, pomieszkuję na Svalbardzie w najbardziej północnym, jakie może być, ale jednak miasteczku. Wyobraź sobie dzień, który trwa pół roku, trochę tego zgiełku się nazbiera. Pozdrawiam. Leszek


masz rację po zaklepaniu odpowiedzi przyszła mi do głowy jeszcze jedna interpretacja zgielku. jakby ta śniezna dolina tłumiła w sobie zgiełk z całego świta. podoba się :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Bea! Cieszę się, że tak dookreśliłaś z tymi obłokami, taki był pomysł. Masz klucz do moich wierszy? Do zgiełku podam Ci wytrych, pomieszkuję na Svalbardzie w najbardziej północnym, jakie może być, ale jednak miasteczku. Wyobraź sobie dzień, który trwa pół roku, trochę tego zgiełku się nazbiera. Pozdrawiam. Leszek


masz rację po zaklepaniu odpowiedzi przyszła mi do głowy jeszcze jedna interpretacja zgielku. jakby ta śniezna dolina tłumiła w sobie zgiełk z całego świta. podoba się :)

Bea, to jest dobry kierunek. Zgielk i cisza, którą "slychać" tylko w bezwietrzny
wieczór, gdy pada gęsty śnieg. Czysta mistyka. Nie ma pejzażu bardziej NIEREALNEGO.
A w takim obrazie slońce może nie wzejść.
Lubię Leszka wiersze za mistycyzm krajobrazu.
Stefek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Bea! Cieszę się, że tak dookreśliłaś z tymi obłokami, taki był pomysł. Masz klucz do moich wierszy? Do zgiełku podam Ci wytrych, pomieszkuję na Svalbardzie w najbardziej północnym, jakie może być, ale jednak miasteczku. Wyobraź sobie dzień, który trwa pół roku, trochę tego zgiełku się nazbiera. Pozdrawiam. Leszek


masz rację po zaklepaniu odpowiedzi przyszła mi do głowy jeszcze jedna interpretacja zgielku. jakby ta śniezna dolina tłumiła w sobie zgiełk z całego świta. podoba się :)
Dziękuję Bea, żebyś wiedziała - tłumi:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




masz rację po zaklepaniu odpowiedzi przyszła mi do głowy jeszcze jedna interpretacja zgielku. jakby ta śniezna dolina tłumiła w sobie zgiełk z całego świta. podoba się :)

Bea, to jest dobry kierunek. Zgielk i cisza, którą "slychać" tylko w bezwietrzny
wieczór, gdy pada gęsty śnieg. Czysta mistyka. Nie ma pejzażu bardziej NIEREALNEGO.
A w takim obrazie slońce może nie wzejść.
Lubię Leszka wiersze za mistycyzm krajobrazu.
Stefek
Stefku, często mam tu poczucie, jakbym był na innej planecie, w innym czasie...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bea, to jest dobry kierunek. Zgielk i cisza, którą "slychać" tylko w bezwietrzny
wieczór, gdy pada gęsty śnieg. Czysta mistyka. Nie ma pejzażu bardziej NIEREALNEGO.
A w takim obrazie slońce może nie wzejść.
Lubię Leszka wiersze za mistycyzm krajobrazu.
Stefek
Stefku, często mam tu poczucie, jakbym był na innej planecie, w innym czasie...

Leszku, Stefku,
macie rację od początku spodobała mi się ta kraina. jest bardzo malownicza przez ten nadmiar bieli, wszystko wygląda wyraźniej, czyściej, taka oaza metafor. dla mnie alergika ponoć jedyny azyl, a mam alergię nie tylko na pyłki, na wiele wykwitów współczesnej kulturki również ;) jednym słowem dobrze się czuję pod tymi wierszami :))

/b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Stefku, często mam tu poczucie, jakbym był na innej planecie, w innym czasie...

Leszku, Stefku,
macie rację od początku spodobała mi się ta kraina. jest bardzo malownicza przez ten nadmiar bieli, wszystko wygląda wyraźniej, czyściej, taka oaza metafor. dla mnie alergika ponoć jedyny azyl, a mam alergię nie tylko na pyłki, na wiele wykwitów współczesnej kulturki również ;) jednym słowem dobrze się czuję pod tymi wierszami :))

/b
Tu nawet grypy nie ma;), miło mi to słyszeć, zapraszam na przyszłość. Pozdrawiam. Leszek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...