Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

piąta aleja po prawej stronie
w rozmokłej ziemi zostały ślady
co siedem kroków wygasły płomień
co zakręt niebo świecą się parzy

czternaście chudych dziecinnych wiosen
w złoconych światłem mdłych chryzantemach
a przecież tyle snów z sobą niosę
tyle chwil w których ciebie już nie ma

drzewa klękają aż po korzenie
bez ptasich skrzydeł zamilkły liście
nad kompozycją dżwięków i zdarzeń
słów wyszeptanych tak przezroczyście

Opublikowano

Cóż powiem, Beatko? wzruszyłam się...to zamyślenie osobiście mnie dotyka, ilekroć tam jestem...i w tytule to nie wierzę odbieram w sensie "nie wierzę, że ciebie już ze mną nie ma...w innym wymiarze, ale jesteś...wierzę";
serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia

Opublikowano

Ładny refleksyjny wiersz
a najbardziej ostatnia...

"drzewa klękają aż po korzenie
bez ptasich skrzydeł zamilkły liście
nad kompozycją dżwięków i zdarzeń
słów wyszeptanych tak przezroczyście"

Całość wzrusza

Pozdrawiam Bernadetto :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...