Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"Stąd i wiele różnych poglądów, a nawet sporów w wielu szczegółowych kwestiach. Tylko trzeba umieć różnić się pięknie i szukać wspólnego języka." Popieram!
Problem jednak w tym, że w wielu kwestiach różniące się strony nie uznają kompromisu, zatem nie jest możliwe znalezienie wspólnego języka. Znam z doświadczenia. Szkoda tylko, że wtedy czasami poziom rozmów schodzi poniżej pewnych granic życzliwości. Cierpi na tym tylko piękno poezji, która powinna łączyć przecież...
Pozdrawiam

  • Mateusz przypiął/eła ten utwór
  • 3 lata później...
  • 2 lata później...
Opublikowano

Nie do końca jest tak z tymi sylabami i tłumaczeniem ponieważ na przykładzie haku Bascho "Stary Staw" wygląda to następująco;
1- kolejno czytane linie haiku (w japońskim są one pionowe)tłum.


Furuike ya - kaeru tobikomu - mizunone /古池や- 蛙飛び込む-水の音/Stary Staw - Skoki Żab - Dźwięk Wody


2 - połączone w jedno zdanie dwie pierwsze linie tłumaczy się;  Stary staw i skaczące żaby - szum wody


3- połączone tylko dwie ostatnie linie ; Stary Staw - Odgłos żaby wskakującej do wody


4- połączone wszystkie tlum ; Szum starego stawu i wody, do której wskakują żaby (17 sylab!)


jak zapisać w formie 5-7-5 ?

np.
stary staw - odgłos
stawu, wody do której
wskakują żaby

(JK)
 

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano (edytowane)

@sam_i_swoi - ty naprawdę kompletnie "nie kumasz" klimatu dla tworzenia haiku ..!! Poczytaj - ze zrozumieniem - o podstawach literatury dalekiego wschodu, lub daj sobie spokój ..

 

plusk skoku żaby
w otchłań zielonej wody
- porośnięty staw

(bronmus45)

 

PS - a tak po prawdzie, to żaba wskakuje do wody bez żadnego odgłosu .. możesz sobie to sprawdzić 

 

Edytowane przez bronmus45
dopisek PS (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Haiku jest dla mnie przerostem formy nad treścią, ale co Japończyk

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wymyśli to Polak polubi. Tylko patrzeć, jak zaczniemy chodzić do pracy w kimonach.

 

Weźmy dla przykładu powyższe:

 

plusk skoku żaby
w otchłań zielonej wody
- porośnięty staw

 

Dwa pierwsze wersy ujdą, ale ten ostatni pasuje, jak ogórek wepchnięty do bezowego torcika. No, ale formalnie bez zarzutu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiem czym jest ta forma i rozumiem zachwyt, lecz żaden z przytoczonych powyżej haiku mnie nie porusza. Po prostu to nie jest mój świat. Oczywiście, do wszystkiego można przywyknąć i gdybym pisał jedno haiku dziennie, może bym je polubił, ale tak chyba nie będzie. Żadna strata, bo i tak mamy ich zatrzęsienie, prawdziwe tsunami.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • 1 rok później...
Opublikowano

@staszeko poezja japońska (w tym również haiku) jest dużo głębsza niż to się może wydawać. Często osoby próbujące pisać haiku nie zgłębiają zasad estetyki występujących w literaturze japońskiej.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...