Spadły ja

[Pani K.]

Podniosłam go, gdy spadł,
tak lekki, a tak ciężko
i myślę, tak to ja,
nie mogę tak tu leżeć.

Więc idę ze mną w ręku
od zguby ocaloną,
a mną ten liść jesienny
o cal od śmierci spadły.

Spadły ja i spadła on
skrywamy się w swych dłoniach,
gdy bliżej będzie niż ten cal
zanieistniejemy w sobie.