Esencja Bilbioteki Aleksandryjskiej

[adolf]

I oto powracam, raz jeszcze w te strony
Wzdycha Aleksandria, ciężkim, czarnym dymem
W tle ten siwy starzec, wielce przygnębiony
Na tabliczce z gliny pisze ostrym klinem

Jeżeli mam teraz, coś ocalić z tego –
Jakieś jedno zadnie, jakąś myśl przewodnią
Zanim dym zabarwi nocą całe niebo
światło ciec przestanie z ust głodnym pochodnią

Jeżeli wnuku spojrzysz, w dal kiedyś, przed siebie -
Wiedz, że zatrzasnąłem całe piękno niebie.
Na tysiącach stronic rozrosły się dzieje
świata oraz wiedza, w skrócie: Bóg istnieje