Małe knajpki

[Janusz_Ork]

Malutkie knajpki, w których mgła niebieska
wisi pod sufitem,
niepozorne, zapomniane
żyją własnym kolorytem.

Stary szynkarz, król przy barze,
leje złoty trunek w szklane czary
i patrzy w zniszczone twarze
wynurzające się z błękitnego oparu –
jak mary.

Ze starej pianoli
leci ciągle ta sama muzyka,
smętna, zużyta, osłuchana.
Cichy szmer rozmów rozlewa się powoli;
w szklanicach śnieży sie bielutka piana.

Malutkie knajpki, zapomniane światy,
w których życie nikogo już nie łudzi.
Stali bywalcy piją złoty trunek –
opium biednych ludzi.

[Patryk_Nikodem]

To debiut więc można wybaczyć formę, bo w porównaniu do innych "wierszy" z tego forum, ten prezentuje się nienajgorzej. Oczywiście jest słaby, praktycznie cały do poprawy, ale widać potencjał i pomysł na ciekawy według mnie temat. Teraz należy pisać i czytać jak najwięcej, a zamierzone efekty powinny przyjść!

Pzdr

[Pan_Biały]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

klimat mało wyraźny , ale przynajmniej pan stara się go stworzyć, a to już dużo.
zdrobnienia niezbyt atrakcyjnie się prezentują.
"Stary szynkarz, król przy barze,
leje złoty trunek w szklane czary
i patrzy w zniszczone twarze
wynurzające się z błękitnego oparu –
jak mary." - ta strofa kiepsko zrysowana, rymy byle jakie
pozdrowienia i pisać dalej