Duchy

[Dama Kameliowa]

Czasem gdy zapominamy o przeszłości
Ona wysyła nam swe duchy

Na błyszczącym się tle nieba
Szybują duchy czasu
Przeźroczyste jak rzeki wola
Tańczą wokół ogniska dusz

Rażące puste ich oczy
Spojrzeniem jak strzała
Przeszywają istnienia mury
Oddechem miłości

Uśmiechając się skromnie
Palcem grożąc ojcowsko
Szepczą zaklęcia wszechświata
Nucąc wesoło marsz żałobny

Dla ludzkości chciwej
Zagubionej, biegnącej bez namysłu
Dla słodkiej zemsty
Bliźniaczki śmierci

[Gryf]

Tak, niech nam też będą przyjaciółmi
Niech ostrzegają nas przed przyszłością
Przed popełanianiem tych samych błędów
Niech napełniają też nas radością
Gdy w beznadziejności codziennej toniemy

Tym razem metafizycznie pozdrawiam Cię gorąco.

[JakubS]

Droga Damo, kiepściutko! Prymitywne metafory, błędy stylistyczne- do bani!!!

[beata matusiak]

"na błyczszącym się tle nieba"?? dla mnie to trochę dziwnie brzmi, a wiersz trudny, przynajmniej dla mnie
pozdrawiam

[Gryf]

Kochana Damo, na tę prymitywną formę życia zwaną... wiesz jak, proponuję nie zwracajmy uwagi. On się znudzi, nie piszmy do niego bo on i tak nie zrozumie.
Pozdrawiam Cię.