wiersz pełny Ciebie.

[Antonina Mucha]

Wyobrażam sobie niebo
na nim gwiazdy
i Twoja rękę w mojej,
i moją rękę w Twojej.
Oczy pełne kochania
i usta utkane pocałunkami.
Twoją twarz tak idealnie
niedoskonałą.
Dotyk Ciebie na mnie.
Wyobrażam sobie świat zamknięty w jednym człowieku.

[Michał Gomułka]

Liryk pospolity. Ale on nie pretenduje do innego miana. Jednak. Słów jest ani za dużo ani za mało. Dobre wyważenie. Miło się wpisują stwierdzenia (wielokroć zasłyszane, ale wciąż nie natarczywe, nie w kontekście tego wiersza) typu: idealnie niedoskonała twarz, ale najładniejszy i kluczowy jest ostatni wers:

"Wyobrażam sobie świat zamknięty w jednym człowieku."

Jakże on wiele zawiera. Ten wers wkradając się w ową pospolitość, ulecza ją od wewnątrz!

...

[Fly Elika]

Czytałam też, podoba mi się ...

[Antonina Mucha]

dziękuję. to miało być pospolite. zwykłe.

jestem rada, że się podoba :)