Pustynia

[Gryf]

Idę przez pustynię, morze uczuć wyschło.
Piasek pod stopami, piękna już nie czuję.
To co zachwycało w jednej chwili prysło.
Przeraźliwa pustka w serce moje kłuje.

Wciąż jestem spragniony, szukam zrozumienia.
Zmierzam do oazy, może znajdę Ciebie.
Ocal moją duszę z tego zatracenia.
Spraw byśmy spojrzeli od nowa na siebie.

Padam ze zmęczenia, gaśnie moja wiara.
Leże z twarzą w piasku, już i tak nie czuję.
Przepełniona we mnie jest goryczy czara,
Wkrótce moją wolę swym jadem zatruje.

Już nade mną sępy, smutne myśli krążą.
Zaraz mnie dopadną, ja się nie obronię.
W mojej biednej duszy mroczne dziury drążą.
Potem tylko piasek w codzienność ją skryje.

Choć ostatni raz uniosę głowę,
Już nie boli żadna moja rana,
Jeszcze tylko serce wołać jest gotowe,
Jeszcze dla miłości otwarta jest brama.

[Dama Kameliowa]

Jakże tkliwe to doń słowa
Sępów wnet odleci sfora
Tam gdzie miłość jest odwaga
Powstań,aby walczyć
Powstań aby odnaleźć sens