Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sonet IV "Sonety Do Ducha Nienapisanej Epopei"


Rekomendowane odpowiedzi

I pękło serce z naiwności
Ten balon pełny szumem leśnym
kukiełka na patyku kości
to wszystko czymże my jesteśmy

Jak w baśni dziewczę zamarznięte
I krzyż z zapałek, śnieg-nagrobek
Ze swych wyjęci my pudełek
Gaśniemy szybko, krew to płomień.

I czarnym prochem obrośnięci
Jak groźne bestie w piasku płaszczach
Wciskane niebem w głębie ziemi

Czujemy zimno, chłód niebieski
Tak szorstko spływa nam po twarzach
W momencie, w którym sny zginęły

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...