Żołnierz

[Dama Kameliowa]

Mały chłopiec to doń
A dzierży już w rękach broń
Opuszczony przez wszystkich
opuszcza swój dom, aby przeżyć móc

Po ulicach spływa krew
Pod gruzami leżą czyjeś zwłoki
Pewnie to czyjś bliski
Lecz on nieustraszony
Ledwie dłonie mu zadrżały
Lecz idzie dalej, by walczyć

Słychać gdzieś przejechał czołg
Gdzieś żołnierz zakrzyknął "schnell"
Gdzieś zaśpiewał karabin i krzyki się rozległy

A nasz dzielny żołnierz idzie dalej
Nieulękniony chce walczyć
Dzielnie znosi krzyki, płacze
Już widzi swój cel
Już ma pociągnąć za spust
Gdy wnet pada kulą rażony

Zgniął nasz wojak, krew po chodniku spływa
Ciało zabrane, chodnik zmieniony
Pamięć pogrzebana
A dziś my przechodzimy po tym samych chodniku
Lecz czy pamiętamy...

Nikt nie pamieta o żołnierzu,co walczyć chciał
Każdy tylko kroczy swą drogą
Depcząc ów chodnik,
ów pamięć,
Nie świadom, że spoczął tam żołnierz...
Jedynie fotografia wyblakała
Pośród tych co ginęli...

[bazyl_prost]

może on nie może tam leżeć