wierzę w tę chwilę

[Ulla]

myślisz, że kiedy
gdziekolwiek się spotkamy
poodpominamy dni i lata bez siebie?

one
tak naprawdę
są wspólne w wyobraźni
płyną w dwuwymiarze
jak zdublowane klatki życia
wywoływane amatorsko w ciemni

- patrzysz na mnie
kiedy na Fridrichstrasse
czytam biografię Mandeli

- opowiadasz o życiu,
rewolucji, nadziei
kiedy piję Milchcafe na Hermanstrasse

- zasłaniasz mi oczy
/bym dostrzegła nasze wspólne marzenia/
kiedy spaceruję po dachu Reichstagu

- zmieniasz bieg wydarzeń
moich zapłakanych snów
bym przestała bać się mroku KuDamu

co teraz?
czy, cokolwiek pozostało na potem?
Odpowiedziałbyś jak zwykle:
'Bu ana inan' (wierzę w tę chwilę)