Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To było w zimie, więc było zimno
Śnieżynki leciutko na ziemię spadały
Suknia z jedwabiu na wietrze tańczyła
W śniegu srebrzyście płonęły sandały

To była księżniczka, a nie kto inny
Jej włosy krucze, a na nich diadem
Źrenice puste, niczym dwie muszle
Usta jej krwiste, a lica śniade

Giermek na zimnym przycupnął głazie
Tu podparł głowę i grał filozofa
A w myślach po raz ostatni powtarzał
Przepraszam miła – za to, że kocham…

Ujrzał dziewczynę, o której myślał
Zerwał się prędko i pobiegł za nią
Ramiona rozłożył, jak tylko umiał
I na to prawe upadł kolano

Ona czym prędzej wzrok odwróciła
I od niechcenia w niebo spojrzała
On był gorący jak bywa chwila
Ona zimniejsza niż górska skała

Giermek tak nisko pochylił czoło
Że krańce grzywy spoczęły w prochach
I nieco drżącym wyszeptał głosem
Przepraszam miła – za to, że kocham…

Zła, ominęła go lekkim łukiem
I dalej zygzakiem już uciekała
Aż do tej mety rajskiej alejki
Gdzie wśród cyprysów wznosił się pałac

Księżyc znów gęste zakryły chmury
I nagle straszna wybuchła zamieć
Gwiazdy zniknęły, ziemia zadrżała
Gdy tylko w pustej zniknęła bramie

A giermek zastygł w żałosnej pozie
Jak ryba bez płetwy czy pies bez oka
I po raz sto-pierwszy wyszeptał gasnąc
Przepraszam miła – za to, że kocham…

Opublikowano

Bajka o Królewnie Śnieżce była moją ulubioną.
W Twoim ujęciu szczególnie z giermkiem na czele wprowadza troszkę humoru i dystansu.
Szkoda, że mu się nie udało.
Widocznie za wysokie progi ;)

Pozdrawiam

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wie Pan/i co? w jakiś szczeólny sposób, podoba mi się Pańskie/Panine pisanie, kurcze. Raz, ze lubię taką formułę z biglem, dwa że baśnie, trzy że piękne miejsca, jak to z płonącymi sandałami i krańcami grzywy w prochu, cztery, że fajne myśli kładzie pod wierszem
i formuła jeśli używa patosu, to z poczuciem :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czytając wiersz po raz pierwszy, widzimy tylko fragment — ruch, cień, barwę emocji. Nie zawsze rozumiemy, co autor chciał powiedzieć, bo słowa są jak rozproszone światło, które dopiero z czasem układa się w kształt. Pierwsze czytanie to intuicja. Pozwalamy, by obrazy przepływały przez nas, nie próbując ich uporządkować. Czujemy ton, rytm, niedopowiedzenia — ale znaczenie jeszcze się nie narodziło. Drugie czytanie to powrót z latarnią. Wtedy odkrywamy, że to, co wcześniej było mgłą, ma strukturę — że między wersami istniał zamiar, który wcześniej czuliśmy, a teraz go rozumiemy. Widzimy, że każdy szczegół miał swoje miejsce, a cisze między słowami nie są pustką, tylko przestrzenią sensu. Poezja dojrzewa wraz z czytelnikiem. To nie tekst się zmienia, tylko my patrzymy inaczej — z większą czułością, z mniejszym pośpiechem. Dlatego drugi odczyt to zawsze nowa rozmowa, a nie powtórka.  Dla Kai
    • Coz złego, że chcą zarobić,też zareklamowałabym jakiś proszek do prania :)) Żeby zarobić w miarę uczciwie. Tylko że tych filmów dobrych może widać mało, nie wiem, tak przypuszczam. Albo są, tylko tych dobrych nikt nie reklamuje :;    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Alu, przez cały ten twój wywód przewija się, według mnie, jakaś słuszna myśl. Myślę, że należy oddzielać literaturę od propagandy politycznej, od politycznych manifestów. Chodzi też o to, że to, co na co dzień nazywamy polityką, często jest pewną wierzchnią warstwą naszej rzeczywistości albo wręcz grą pozorów. Pod tą wierzchnią warstwą natomiast znajdują się pewne struktury cywilizacyjne, które na co dzień są mało dostrzegalne, i tu właśnie jest pole dla popisu dla literatury - czy to poezji, czy to prozy.
    • @Berenika97 Ciepły, wzruszający wiersz o pamięci, która nie gaśnie. Prosty, ale szczery — przemawia uczuciem. Pozdrawiam serdecznie.
    • @infeliainfeliai choć pierwszy ośmieliłem wejść do pierwszego wiersza, to choć i pod pierzynkę  skoczę gdy wolna, wygrzejemy się jak ww gniazdku pisklęta i pofruniemy po własne przygody był taki film wielki szu ciepłu_szek mi przypomina tę grę i sceny , wykantować poszewkę >w ruch pióra >rozegrać jak ostatnie rozdanie pokera ;)))))), wciąż trudno wieżyc w Twoje lata, skromnie, jeśli nie obrazisz się na swoje wiersze , w przyszłości napiszą byłaś zawsze najmilsza , obyś miała bliskich rycerzy jak król Artur ;))), masz moje serducho ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...