Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wciąż oczekujesz, ze wróci czar
odnajdziesz co zatraciłeś w mroku
ze znów zanurzysz się w szczęścia gwar
nie szczędzisz na to sil ani wzroku


swoje nieszczęście obracasz w złość
niechęć swa dajesz światu całemu
gniecie Cie, ciśnie, masz tego dość
nie ufasz już nikomu, niczemu


jednak wciąż czekasz, mając nadzieje
ze wrócą jeszcze chwile radosne
wiatr odda miłość, nawrot przywieje
Twoja Królową, Twoja Siostrę


Kamień rzucony w żywota czarę
mijanie czasu ma znaczyć
gdy w złości swojej zatracisz miarę
miano człowieka zatracisz

Opublikowano

Słowa, wersy słowa Twoje mają tą aureolę nienagannej
istoty sentymentalnej ... po tym jak dla mnie może pozostać
to sentymentalne ...tylko tyle gdy wiersz jest wartością dodaną :)

a złość po jak mnie mam poprostu piękności szkodzi
duszy a nie czaru wizualnego, bo taki jak dla mnie nie istnieje

serdecznie pozdrawiam

Opublikowano

Wiersz ten bardzo mi się podoba. Oddaje to co aktualnie czuję niechęć do wszystkiego walcząca z nadzieją na lepsze jutro, samotność czekająca z nadzieją na radość.

Wymownie, emocjonalnie i szczerze, tak widzę ten wiersz.

Pozdrawiam i życzę weny do pisania.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Co kto lubi ;-)   Nie Iwono, zdecydowanie nie. Niebo nie jest, bo się należy. Coś trzeba wybrać ;-)      
    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...