nadzieja

[Tomasz Kosiński]

Samotna myśl, nieubrana w słowa
niesiona fala niepewności
mimo ze świat ujrzeć gotowa
staje przed ścianą nieufności

patrzy na świat poprzez źrenice
zamknięta w klatce Twojej głowy
do pokonania ma granice
tamę, mur anty-uczuciowy

mówisz o sobie Panna Nikt
stoisz za szyba, nie ronisz łez
tafla odporna na każdy krzyk
przed emocjami kryjesz się

niechaj Lamassu Cie obronią
dodadzą sil, odpędzą mare
precz w nicość troski Twe przegonią
przywrócą w człowieczeństwo wiarę

wstanie Twój świt, dając Ci znak
usunie ból z palącej skroni
zamykasz oczy, czujesz to jak
bijące serce ptaka na dłoni

[katarzyna Wróblewska]

człowiek raz zraniony nigdy już nie ufa tak samo mocno, a długo wo gole nie chce wierzyć nikomu .., jedna rysa i na zawsze zostaje w sercu...

[Tomasz Kosiński]

ja wciąż swoje rysy poleruję,
za wszelką cenę chcę uniknąć projekcji
radą na to może być prawdziwe oszołomienie i zachwyt