Sonet II / sonet miejski /

[adolf]

Sonet II

Ciemne ulice, spacer zakochanych
I pijany menel gdzieś na ławce w parku
Po niebie jadą gwiazd srebrne rydwany
Chcą być przed ranem w księżycowym zamku.

Teraz dopiero widać kamienice
Ich czarne cielska, czuć zgnilizny woń
I idą ludzie, gdzieś po nowe życie
Poprzednie - stare ciskają wpierw w kąt.

I się pytanie dobija po nocy
Co jest prawdziwsze, to co znika we śnie
Czy to co w życiu? Nikt nie ma już mocy

Aby się odnaleźć. Zagubmy się w cieniu
Bo kto odnalazł… wszystko, zgubił siebie
Śpi Bóg-kierowca na przednim siedzeniu.

[Sfinks13]

U Ciebie zawsze klasa poezja i czasem zastanawiam się , czy nie nudzę Cię tymi komentarzami

serdecznie

13

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a skąd :p to ja mam czasem wyrzuty, że ty mi tyle komentów wstawiasz a ja tak mało :( jak będę miał czas to pokomentuje, pbiecuję :DDDD

[Anna_Para]

" I się pytanie dobija po nocy" w takim pięknym wierszu? Trzeba poprawić! Koniecznie.
Proponuję:
Pytanie "co" się dobija po nocy.
Ale Ty tu urządzisz:) Pozdrawiam. Twoje wiersze podobają mi się niemal wszystkie, ten także!