Zgłoś

@Robert Witold Gorzkowski bo jest tego pewien kontekst. Pisałem te swoje wiersze na kartkach papieru i nagle zauważyłem, że co rusz piszę słowo "cisza". Takie idee fixe. Utrwalone we mnie nie wiem od kiedy i po co. Teraz już wiem, że podświadomie nadużywam. I to przy byle okazji podkreślam. Dawno temu miałem kolegę któremu przyplątało się do mózgu słowo "sprężyna". I tak go nazywaliśmy :)

@Relsom Twój wiersz jest pełen światła, mimo zmierzchu. Czuć w nim lot wyobraźni, spokój wiary i piękno, które dojrzewa w ciszy. Niesie upragniony spokój - świetny!   

@NelaMocny przekaz, dużo emocji i piękny ostatni wers - o sensie bólu. Bardzo mi się podoba Twój wiersz. 

@Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)

@MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję!  @RelsomBardzo dziękuję!   Też go czuję, jakby niósł coś więcej niż powietrze — tchnienie siły, zapach wolności, puls natury. To niesamowite, jak potrafi poruszyć nie tylko firany, ale i duszę. @MigrenaBardzo dziękuję! @Migrena Cisza — Twoja ulubiona, a taka potężna. Nie potrzebuje krzyku, by poruszyć. Wystarczy jedno zdanie, jeden szept między wersami  i nagle w duszy robi się przestrzeń. To w niej dzieją się prawdziwe cuda.