Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dębowa szuflada
zawalona papierami
gwóźdź światła
w źrenicy czasu
co rozbija grudy życia
na kość niepamięci
okrzepłą
egzystencjalną równowagą
i mięso pamiętania
gnijące zadziorami
............................

człowiek
-w najlepszym razie-
jest płynną tkanką
pomiędzy

Opublikowano

Nie "leży" mi zapis wiersza... poza tym, skoro to pamięć, wolałabym, by szuflada zawalona była np. pamiętnikami, a nie papierami. Kość niepamięci "kłóci" mi się troszeczkę z tytułową pamięcią.
Zakończenie, przynajmniej dla mnie... pozostawia do życzenia...
Pozdrawiam Wodę... :)

Opublikowano

Spieszę z odpowiedzią po weekendzie (bez Internetu).

Nato, pamięć nie zawsze jest uporządkowanym pamiętnikiem.
Czasem pamiętamy choć nie chcemy, czasem nie umiemy
zatrzymać czegoś w pamięci, bo ulotne, nieważne, albo
po prostu zbyt odległe. Niekiedy wspomnienia przychodzą chaotycznie...
O podobnym zapisie już raz się wypowiadałam, ale powtórzę,
że służy on akcentowaniu treści.
W każdym razie dziękuję za wizytę i komentarz.
Pozdrawiam, Ja A. :)

Opublikowano

Aqua, pamięć chyba rzadko bywa uporządkowanym pamiętnikiem, bo zależnie
od sytuacji, przypominamy sobie różne rzeczy z przeszłości.
Zapis służy akcentowaniu treści... no nie wiem, dla mnie zrobił dodatkowy bałagan, ale
nie przejmuj się tym, wiersz jest Twój i masz decydujący głos... :)
Bez urazy, pozwoliłam sobie zapisać po swojemu, a czy lepsze to to, buu... Hej... :)

dębowa szuflada z papierami -
gwóźdź światła w źrenicy czasu -

rozbija grudy życia na kość niepamięci
i mięso pamiętania gnijące zadziorami

a ja w tym wszystkim jestem
płynną tkanką pomiędzy

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc kapitalny wiersz ! subtelny, delikatny, piekny.
    • gdzie leżą prawdy jak je odnaleźć w jakich zakamarkach ludzkich tkwią wiem wiem powiecie spójrz za siebie przeszłość wszystko o nich wie i chociaż milczy wyraźnie mówi prawdy to nie tylko piękny  sen one  nas otaczają czasem wymuszą łzy po których jest nam lepiej
    • @Alicja_Wysocka... ale mnie zatrzymałaś piosenką, taka pozytywna i z piękną oprawą... przeskoki w terenie... :) Mam nadzieję, że to nie AI @Annna2... cieszę się, że tak odbierasz... dziękuję bardzo.
    • @huzarc dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Nata_Kruk     dziękuję za tak uwazny odbiór i za to, że pochyliłaś się nad każdym szczegółem. To dla mnie zawsze wartość. Pozwolę sobie jednak nie zgodzić się z niektórymi uwagami, bo każde z tych słów ma w tym tekście swoje miejsce i temperaturę. „Potoczone śrubki pamięci” - to nie ozdobnik, a gest ruchu po rozpadzie. Chciałam, żeby to słowo oddało bezwład i rozsypanie, moment, w którym pamięć traci stabilność i toczy się po podłodze razem z człowiekiem.   „Wyłączony napis ‘śmierć’” -  to celowy paradoks. Nie chodziło o włączenie konca, tylko o wyłączenie obrazu, o moment, w którym wszystko cichnie, a światło gaśnie. Śmierć nie jest tu spektaklem, lecz ciszą po nim.   „Odchody wspomnień” — wiem, że to słowo jest szorstkie i brudne. Tak miało być. Pamięć nie zawsze pachnie nostalgią, bywa biologiczna, cielesna, rozkładajaca się. Chciałam uniknąć elegancji, bo strata rzadko bywa elegancka.   „Mrówki pamięci, które wysysają” - to nie obraz śmierci, lecz proces. Czas i wspomnienia pracują jak drobne stworzenia – powoli, cierpliwie, aż zostaje tylko pusta skorupa. „Wysycha” byłoby zbyt bierne; „wysysają” niesie życie, choć w rozkładzie.   Masz rację, że wiersz jest gęsty – on miał taki być. To nie tekst o harmonii, tylko o rozpadzie, który jeszcze oddycha.   Inni pisza wiersze przewiewne i esencjonalne a ja mam swój styl. Lepszy czy gorszy - nie wiem. Dziękuję za czytanie i za słowa, które są dowodem, że wiersz nie prześlizgnął się obok oczu.   Jeżeli chodzi o punkcik - chcę go tylko wtedy jeżeli jesteś do jego postawienia gotowa. Jeżeli nie - to za niego dziękuję.   Pozdrawiam ciepło,       @huzarc piękne dzięki :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...