Ja Aqua

Bardzo ciekawy językowo i jeszcze ciekawszy znaczeniowo. Pozdrawiam, Ja A. :)

Koszmar... na Forum A właściwie co to jest? Ja A.

Ośmiolatek już szkrabem raczej nie jest, a ciekawość to pierwszy stopień do piekła! Mamusia nie mówiła, żeby nie rozmawiać z nieznajomymi? Autor albo rozprawia się ze zmorami przeszłości, albo naoglądał się za dużo filmów z FBI w roli głównej. Dlaczego wszyscy w płaszczyk poezji ubierają swoje fioły? Gdzie jest liryka?! Pozdrawiam, Ja A.

Sierp i młot i średniowieczno-biblijne echa - ni to demagogia, ni ideologia, choć zamykający dwuwiersz ciekawy. Pozdrawiam, Ja A.

Hmm... czyli co? Panie Wiejski :{ Pozdrawiam gości, Ja A.

znów dni staną się zbyt krótkie na żar na żal na bal życia znów zmarszczki czasu wypełni chłód i mróz zetnie bruzdy ust i spadnie śnieg ten najcichszy ten najbielszy na którym odcisną się ślady stóp 25.10.2009

Spieszę z odpowiedzią po weekendzie (bez Internetu). Nato, pamięć nie zawsze jest uporządkowanym pamiętnikiem. Czasem pamiętamy choć nie chcemy, czasem nie umiemy zatrzymać czegoś w pamięci, bo ulotne, nieważne, albo po prostu zbyt odległe. Niekiedy wspomnienia przychodzą chaotycznie... O podobnym zapisie już raz się wypowiadałam, ale powtórzę, że służy on akcentowaniu treści. W każdym razie dziękuję za wizytę i komentarz. Pozdrawiam, Ja A. :)

dębowa szuflada zawalona papierami gwóźdź światła w źrenicy czasu co rozbija grudy życia na kość niepamięci okrzepłą egzystencjalną równowagą i mięso pamiętania gnijące zadziorami ............................ człowiek -w najlepszym razie- jest płynną tkanką pomiędzy

To taka wdzięczna opowieść Włóczykija Życia, Dobrze się czyta. Obrazowe i refleksyjne. Pozdrawiam, Ja A. :)

To żarty?! Czyżby Forum się przeprofilowało? I jeszcze te "szczały". Na trzeźwo nie do strawienia. Ja A.

Szanowny panie, kiedyś też byłam przeciwniczką takiej wersyfikacji, ale przekonała mnie do niej znajoma poetka-profesjonalistka, na prywatnych konsultacjach. Taki zapis naprawdę rozkłada akcenty i oddech czytającego, pomaga interpretować. Rozumiem oczywiście, że można się zjeżyć na taki widok. Mimo powyższego też jeszcze tak miewam :) Dziękuję jednak za uznanie dla treści. Pozdrawiam, Ja A.

Dziękuję za odwiedziny i pozytywki. To budujące, że jest nas więcej - ludzi,którym nie jest wszystko jedno. Pozdrawiam ciepło, Ja A.

Dobranocki nie muszą być gorsze niż poezja dla dorosłych. Poza tym moja "ścieżka pośród pól" ma drugie denko, co niekoniecznie jest zrozumiałe dla małych dzieci - zwłaszcza ostateczna puenta. :-) Dziękuję za koment i pozdrawiam równie wiosennie. Często nie są gorsze i chętnie przez dorosłych oglądane, ale to porównanie i cytacik ze Starszych Panów tak mi tu pasowały. :)) No a puenta oczywiście czytelna. Ja A.

Na moim termometrze noc naciąga powoli obojętnym trzydzieści sześć i sześć Wstrzymuję oddech by wtopić się w tło gęstniejące jak stygnąca krew Słowa odmierzane po kropelce nie przynoszą ukojenia - głębiej dręczy świadomość że naprawdę żyje się tylko w gorączce .......................... aż po popiół

Cały obrazek jak z kolorowej dobranocki. "Ścieżką pośród pól (...) tak byś szedł, i szedł, i szedł" . Ale synestezyjna "Wonność białych odcieni" to już czysta poezja. Pozdrawiam wiosennie Oxy, Ja A.

Wzruszający, piękny ... A ten alert to pewnie dla każdej z nas? Pozdrawiam ciepło, Ja A.

Mimo, że dwa ostatnie wersy sugerują przywołane przez mojego przedmówcę "powtórne przyjście", to wg mnie całość brzmi jak wyznania ministranta po traumie z dzieciństwa, bardzo homo i bardzo obrazoburczo. Jeszcze nie tak dawno prasa pełna była podobnych opowieści. Ale rzeczywiście pomysł sonetu w sonecie na duży plus. Pozdrawiam, Ja A.

Witaj Oxy. Tak z zamierzenia nie chciałam nic wymyślać, żeby nie przedobrzyć. Takie małe życie jest piękne, nieprawdaż(!?) Wiosennie pozdrawiam, Kasia

Basilu, dosłownie i w przenośni nieopierzonych. Zresztą, przyznasz, takie małe, gołe i nieporadne są cudne(!?) Ja się takimi lubię pozachwycać w każdym razie :) Dziękuję za wizytę i pozytywkę. Pozdrawiam, Ja A.

Ślimaczki moich myśli pełzną niespiesznie ku wiośnianemu kwiatów kwitnieniu kwileniu ptasich dzieci nieopierzonych Aż wybuchnie prosto w twarz radości zielonej wrzask

Zmieniłam to i owo w nadziei, że jeszcze ktoś zajrzy i coś podpowie. Nie mam ostatnio zbyt wiele czasu na zabawę słowem. Zresztą nikt nie jest doskonały jak mniemam... Dziękuję Oxy i M. Krzywakowi za dobre słowo. Pozdrawiam, Ja A.

Dziękuję za komentarze i sugestie. Już wiem, co będę robiła w weekend :) Ja A.

poetom w wielkim mieście przy stolikach kawiarnianych zbyt łatwo nie wierzcie – ich słowa piórem szeptane poetom w wielkim mieście o obliczach Janusowych zdarzają się myśli wieszcze częściej durne mowy lekkomyślnie dają słowo co wyrazem jest nastroju przemycają to i owo z moralnego niepokoju czasem tylko w wielkim mieście zapominają poeci, jak mocno trzeba żyć jeszcze bo tylko próchno samo świeci

Dziękuję za kolejne wizyty i opinie. Odmachuję złamanemu skrzydłu i dziękuję gabrielowi p. za rogala na buzi :)) Zapewniam, że przemyślałam i poprawiłam rytm i powtórzenia i naprawdę jest lepiej. Ale przepraszam, że z pewnych względów nie zamieszczę tej nowej wersji. To nic osobistego, po prostu potrzebuję tego tekstu i nie mogę zamieścić go ponownie na forum. Pozdrawiam, Ja A.

Nie spodziewałam się takiej przychylności dla tego wiersza. Dziękuję. Za konstruktywną krytykę również. A skoro tak, to spróbuję popracować nad rytmem i płynnością, obiecuję ;) Kasiuballou, nad "piąstkami" zastanowię się jeszcze, ale jakoś "pięści" mi tu nie leżą, chyba że jakieś "palce" albo coś w tym stylu ;) Pozdrawiam moich gości, Ja A.