Pamięć

[Ja Aqua]

dębowa szuflada
zawalona papierami
gwóźdź światła
w źrenicy czasu
co rozbija grudy życia
na kość niepamięci
okrzepłą
egzystencjalną równowagą
i mięso pamiętania
gnijące zadziorami
............................

człowiek
-w najlepszym razie-
jest płynną tkanką
pomiędzy

[Nata_Kruk]

Nie "leży" mi zapis wiersza... poza tym, skoro to pamięć, wolałabym, by szuflada zawalona była np. pamiętnikami, a nie papierami. Kość niepamięci "kłóci" mi się troszeczkę z tytułową pamięcią.
Zakończenie, przynajmniej dla mnie... pozostawia do życzenia...
Pozdrawiam Wodę... :)

[Ja Aqua]

Spieszę z odpowiedzią po weekendzie (bez Internetu).

Nato, pamięć nie zawsze jest uporządkowanym pamiętnikiem.
Czasem pamiętamy choć nie chcemy, czasem nie umiemy
zatrzymać czegoś w pamięci, bo ulotne, nieważne, albo
po prostu zbyt odległe. Niekiedy wspomnienia przychodzą chaotycznie...
O podobnym zapisie już raz się wypowiadałam, ale powtórzę,
że służy on akcentowaniu treści.
W każdym razie dziękuję za wizytę i komentarz.
Pozdrawiam, Ja A. :)

[Nata_Kruk]

Aqua, pamięć chyba rzadko bywa uporządkowanym pamiętnikiem, bo zależnie
od sytuacji, przypominamy sobie różne rzeczy z przeszłości.
Zapis służy akcentowaniu treści... no nie wiem, dla mnie zrobił dodatkowy bałagan, ale
nie przejmuj się tym, wiersz jest Twój i masz decydujący głos... :)
Bez urazy, pozwoliłam sobie zapisać po swojemu, a czy lepsze to to, buu... Hej... :)

dębowa szuflada z papierami -
gwóźdź światła w źrenicy czasu -

rozbija grudy życia na kość niepamięci
i mięso pamiętania gnijące zadziorami

a ja w tym wszystkim jestem
płynną tkanką pomiędzy