Moja włóczęga

[Emilian Czarny]

Łzy - wiersze rzewne
oczy stare, spłakane
roszą drogi niepewne
losem poplątane

Tyś busolą wieczną
choć daleką, płonną
każdą myślą serdeczną
połoniną wonną

Buty - druhy moje
gryzą żwir, mielą błoto
po warkoczy zwoje
po kibici złoto

Czas został pod krzyżem
na drogi rozstaju
z przyjacielem kijem
do spełnienia kraju

Co dzień od początku
pragnę cię jak chleba
znajdę ciebie w końcu
choćby u bram Nieba

[Anna_Para]

Dotrzymuj słowa, Emilianie! Wiersz ładny!Pozdrawiam romantycznie!

[Anna_Para]

PS Dopracuj znaki diakrytyczne! "Tyś"!

[Emilian Czarny]

Dziękuję serdecznie.

[Fly Elika]

bardzo piękny ten wiersz i obrazowy
z symboliką i warkocze też piękne
wszystko :)) Emilianie

[Martyna B.]

I niechaj moje łzy "czyste, rzęsiste" się poleją, a niech tam... Myślałam że mężczyźni o takiej wrażliwości lirycznej wymarli już dawno śmiercią naturalną, a tu proszę, jaka miła niespodzianka!!! A tak na poważnie: pięknie, lekko, z wyczuciem... Uskrzydliłeś mnie, Emilianie.

[martap]

"Co dzień od początku
pragnę cię jak chleba
znajdę ciebie w końcu
choćby u bram Nieba"

ta strofa mnie bardzo pruszyła.

[Emilian Czarny]

Bardzo mnie uskrzydlają wasze komentarze. Jeszcze raz dziękuję sedecznie.