Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nicość która mnie otacza.


Rekomendowane odpowiedzi

Me serce się kruszy, zimna mgła je otacza i żyć zabrania, mgła która swymi chciwymi mackami oplotła cały swój świat i wypełniła go bólem... Smutkiem i goryczą.
I oto kończy się pewien rozdział, kartka opada, a ja niczym na zwolniony filmie to widzę...
Odeszłaś choć miałaś być mą Miłością.

Pamiętam ten dzień gdy Miłość przyrzekłem Ci.
Obiecałem iż twym kwiatem będę który co świt dla Ciebie kwitł by.
Obiecałem iż twym słońcem zostanę, które swymi promykami delikatnie twą twarz by muskało.
Obiecałem iż trwać przy tobie będę, póki w mych płucach oddech jeszcze wzbiera, dopóki me serce w piersi bije... Obiecałem Ci iż razem się zestarzejemy i razem odejdziemy...

Lecz ty to odrzuciłaś...
Tak więc kwiat który kwitnąć miał co poranek rześki, umarł pod ciężarem smutku.
Słońce co wschodzić miało, zaszło, w ciemną i zimną noc się zmieniając.
A nasze życie i me obietnice... znikły, pochłonięte przez nicość,
Tak jak całe me życie gdy Cię straciłem... Po prostu stoczyło się w nicość

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...