Pogrążam sie...

[Słupski Remigiusz]

Znów pogrążam się sam w pustkach swojej marnej duszy
Zaczynam przestawać wierzyć że mego zimnego serca nic nie zrani nie wyruszy
Pozostaje w ciemnym pokoju w martwej bezgranicznej ciszy
Płacze moje serce nikt tego żalu wewnętrznego nie usłyszy
Nie przeleje go w słowa ani w litery bo nie mam nawet dla kogo
Teraz pozostałem chwilowo sam chodź przyjaciuł miałem mnogo
I zostaje tylko ja i chęć tego co czuje wszystkiego napisania
To czego nie mogę z siebie wyrzucić przelewam w kolejne wersy zdania
Chodź w mym sercu znów zimny ból przeszywający
Ja wiem że sie podniose że on mnie nie pokona nie wykończy
Bo nauczyłem się że mimo wielkiego smutku przygnembienia
Trzeba się podnieść nawet cierpiąc próbować spełniać swe marzenia