Ballada podleśna

[Sylwester_Lasota]

Nad spieszącym w dal strumieniem,
drążył jamę smukły chłopak,
pod porosłym mchem kamieniem.
Co ukopał parę łopat,
to nadstawiał bacznie ucha,
jakby głosów jakich słuchał...
A to tylko w stromych brzegach
tak mu strumień dziwnie śpiewał:

Daj się znaleźć luby, daj,
plwaj losowi w lico, plwaj.
Niech nie boli bólu ból,
swoją lubą k sobie tul.

Wzdłuż strumienia szła dziewczyna,
zadziwiła się chłopakiem.
Tym, że w ziemię tak się wrzyna,
że mu pot aż z czoła kapie.
A od dołu, aż do góry,
młodzik był odziany w skóry.
Gdy z zamachem piachem sypnął,
na dziewczynę z dołu łypnął.

Słuchaj jakie dziwy plecie
strumień co cię ku mnie wiedzie.
Jakby chciał nas z sobą złączyć,
swat przedziwny, strumień rączy.

Uśmiechnęła się dziewczyna,
no bo chłopak był przystojny,
ale dla niej nie nowina
spławić gościa, gdy nie hojny.
Więc wsłuchując się w śpiew wody,
podkreśliła blask urody
odgarniając włosy z ucha
i odrzekła: Teraz słuchaj!

Jam nie żadna panna głupia,
zamożnego męża szukam.
Czymże mnie uroczyć może
ten, co grząskie brzegi orze?

Tak skrzeczała stara sosna,
gdy gałęzie wiatr jej liczył,
a że tuż nad wodą rosła,
skrzyp się niósł po okolicy.
Wiatr, co już się opamiętał,
mierzwił liście w starych dębach
i tak tańczył w liściach brzozy,
że las cały szeptem ożył.

Szczęścia szukaj w szepcie słów
i o szczęściu często mów.
Miłość szybciej szczęście da
niż zawiści szpetna ćma.

Chłopak słuchał rozmarzony,
myśląc skrycie sobie w duchu:
Przecież chłopu trzeba żony,
a ta zdrowa jest dziewucha.
Chwilę potem jeszcze dumał,
szpadlem w jamie coś podłubał,
zajrzał pannie prosto w oczy
i szczerością ją zaskoczył:

Właśnie szukam skrzyni złota,
którą mój tu dziad zakopał,
by przetrwała lata wojny,
by wnuk jego żył spokojny.

Ledwie skończył swoje słowa,
szpadel w ziemi o coś stuknął
i już wyciągali oba
ciężkie dosyć, spore pudło.
Na motocykl potem wsiedli
i w tumanie kurzu zbledli.
Czy szczęśliwi są? Ja nie wiem.
Ale śpiewał ptak na drzewie:

Nie ma chwili, moi mili,
ten co wiele willi ma.
Lepiej kwilić w liściach lilii,
niż niewoli tulić ślad.

Edytowane 7 Października przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Judyt]

w liściach lilii- to mnie się podobaju,
przeczytałam całość, miło się czytało tak z morałem,
J. płoniaście(: Sylwestrze

[Sylwester_Lasota]

Dzięki, Judyt, za pierwsze koty ;-).

Pozdrawiam i do poczytania.

[Jacek_Suchowicz]

jako ballada do dobrej muzyki ok.
jako samodzielny kawałek poezji - rozwleczony treściowo

pozdrawiam Jacek

[Kamertonka]

idę do lasu szukać chłopaka z łopatą

ale zanim to podziękuję i pozdrowię

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No cóż, ballada programowo ma wpisaną dłużyznę w swoją formę, tak jak i niewyrafinowany język :-).
Kiedyś, ktoś na tym forum napisał, że w dzisiejszych czasach publikowanie czegoś co nie mieści się na jednym ekranie, graniczy z heroizmem (czy jakoś tak :-)). Zdaję sobie sprawę z tego, że nie żyjemy w czasach wielkich poematów, ale mam na sumieniu jeszcze kilka takich 'heroicznych' dokonań. Czy mam się mini z Wami nie podzielić???

Dziękuję za wpis, pozdrawiam i do poczytania :-).

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cieszę się, że jeszcze Ktoś przebrnął przez tę dłużyznę :-). A pozytywny odbiór z Twojej strony jest dla mnie szczególnym komplementem :-).

Pozdrawiam i do poczytania :-).

[teresa943]

Sylwestrze, brnęłam sobie przez tę dłużyznę z wielką przyjemnością i zaciekawieniem, co będzie...i wiesz? spodobał mi się ten oracz nasłuchujący strumienia...aż szkoda, że to nie ja go spotkałam :-)
lubię Twoje opowieści :-))

serdecznie pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Dzięki, Krystyno :-).

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

każdy coś dopowiedział
a ja tylko tyle
że bardzo się podoba
serdecznie:)

[Sylwester_Lasota]

Dzięki, bo i o podobanie też tutaj szło :-). Więc mimo, że forma się dłuży, cieszy, że Komuś się podoba :-). I myślę, że dla wiersza jest to najważniejsze. Bo czym byłby w końcu bez podobania się? :-)

Pozdrawiam i do poczytania :-).