odrealnione

[Pola Franklyn]

między granicą upadku a wzniosłości
zawieszone ciężkie ramię odpowiedzialności
skrucha faluje tylko pomiędzy odrealnionym idealizmem
zbyt daleko by się zbliżyć do sedna sprawy
zbyt usilnie by samospełnienie dokonało się

zataczasz za małe kręgi
otwierasz za wąsko oczy
by dostrzec zaniedbanie intelektualne
by wykryć przedsmak totalnego otępienia zmysłów

nie masz czego szukać na tym świecie
gra skończyła się z chwilą
gdy
powiedziałeś jej, iż miłość nie była tą prawdziwą
iż patrząc w jej oczy szklane nie czujesz ciepła

zapadka osiągnęła cel
krew wrzeć już nie będzie
falująca rozkosz wnętrzności zalewać też

potępienie nadto łagodnym wyrokiem sądu
kres szczęścia na wieki
ot co

[bazyl_prost]

lepiej iść do toalety ,beznadziejny wydźwięk