Grzech

[Aneta Wójtowicz-Wójcik]

Widziałeś swoje cienie.
"Requiem" dało Ci nadzieję.
Gdy kogoś nienawidzisz.
Zabijasz.
Naraziłeś się mojemu Aniołowi.
Który nadal nie może się zastanowić.
Nad Twoim życiem.

Zabiłeś swojego Anioła.
Czarne skrzydła mu przyprawiłeś.
I jego serce zraniłeś.

Wybrałeś zło, czarną otchłań.
Wpadasz w nią codziennie.
Widać to w Twoich oczach.

Teraz mówisz że żałujesz.
Lecz nikt Ci nie uwierzy.
Bo odbieranie komuś życia to jak skok z wysokiej wieży.

Serca zranione.
Dusze zabite.
Czyśćce zazapełnione.
Cóż to za życie?!
Wielki jest świat.
Wielcy są ludzie.
Szkoda mych lat.
Bym żyła w nadzieji o cudzie.