Mozaika

[Krzysia Skrzypczynska]

Mozaika

W nitu schemacie
zaklęte postaci
marionetek słońca
światło
dobywając krawędzi
igra, skacze
i pokonuje
załomy dnia i nocy
a ta
niekończąca się
historia
porywa zmysły
podglądaczy

***

zachłyśnięci
wrastają

***

najpiękniejszej mozaiki historia
może być krotka jak życie motyla

***

wystarczy kamień

[Krzysia Skrzypczynska]

cześć oyey, widzisz, pierwotnie wiersz kończył się rzeczywiście na "podglądaczy" , ale zaraz przyszedl sarkazm:
"zachłyśnięci wrastają"
a daleko później refleksja:
"najpiękniejszej mozaiki historia może być krótka jak życie motyla"
( pomyślałam nawet, że zrobię sobie z niej podpis )
i znowu za jakiś czas kolejna:
"wystarczy kamień"
Refleksja za refleksją a ponieważ to są moje myśli ( a nic się w życiu nie powtarza i chciałam je przechować ), dodałam i je. Pomyślałam teraz, że mogłabym właściwie w jakiś sposób wyodrębnić je inną czcionką albo kolorem. To tak, jak w domu, z którego ścian wystają brzydkie kaloryfery, rury. Artysta malarz poradziłby je wręcz kolorystycznie wyodrębnić . Wtedy znika ich brzydota. Brzydkie staje się piękne. Myślisz, że nie ?