Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mówią że nie można mieć wszystkiego.
Ale ja w to nie wierzę.
Codzienność prowadzi mnie do niczego.
Ja światło chcę widzieć.
Takie, które nigdy się nie skończy.

Zadaję sobie pytanie : "Czy mogę się dokończyć?"
Brak odpowiedzi.
Lecz ja czekam.
Cicho.
Bezbarwnie.
Aż nadejdzie cisza która zbudzi mnie momentalnie.

Za dużo rzeczy oswoiłam, jestem za nie odpowiedzialna.
Ich życie zmieniłam, co u mnie się nie zdarza.
Widzę je teraz na dnie cmentarza.
Zapewne czekają tam na mnie.
W tym niby "drugim świecie".

Ale ludzie! Co wy wiecie?!
Świat jest jeden a w nim ja.
Ciągle siebie pytam : "Czy to znak?" ; "Co mi to da?"

Odpowiedź już poznałam.
Lecz nikomu o niej nie opowiadałam.
I tego na pewno nie zrobię.

Nienawidzę ludzi.
Nienawidzę ich błędów w sposobie.
Czy oni w ogóle mają coś w głowie?!

Ludzie polegają tylko na zegarku.
Czekają na coś, czego nie będzie.
Chcą mieć wszystkiego więcej.
Ale są w błędzie.

Nie dostaną nic w swoje ręce.
Płakać będą wielce.
Ale ludziom nic się nie wybacza.

Ludzie to mordercy.
Kochają to, co stracą.
Nie patrzą w duszę człowieka.
Widok dragów ich pociesza.
Co za głupota!
I tak nie uciekną przed problemami.

Ja ciężko się ranię.
I powoli odchodzę.
Czyny w mym sercu zaprowadziły mnie na złą drogę.
I już nigdy z niej nie zejdę.
Jestem złym i zepsutym człowiekiem.
I do samej śmierci będę trwać w błędzie.

Opublikowano

hm..przeczytałam, to mi wygląda na zbiór haseł, opowieści,
mniej niż spowiedź, nie wiem dlaczego ale zauważyłam na tym
forum, że nadużywa się(-jeśli tak można powiedzieć)" spraw świętych" że tak to ujmę,
niewątpilwie w tym tekście odczuwa się wiele żalu, to może
Autorce proponowałabym np. tytuł 'żal' , mało w tych przemyśleniach
nadziei a zwykle po ' spowiedzi' powinna ona zaistnieć ( chyba, że
się mylę), nie przekonuje mnie całość, ale są momenty dobre,
duużo pracy nad tym tekstem i będzie z tego wiersz;
J.(:

Opublikowano
Ja ciężko się ranię.
I powoli odchodzę.
Czyny w mym sercu zaprowadziły mnie na złą drogę.
I już nigdy z niej nie zejdę.
Jestem złym i zepsutym człowiekiem.
I do samej śmierci będę trwać w błędzie.


jak na spowiedź to zabraklo skruchy...do tego pasowałby tytuł "zatwardziałość";
jednak można z tego zrobić wiersz...okroić z treści i to dużo,
poukładać zgodnie z zamysłem i mieć nadzieję, że będzie coraz lepiej...
pracować, czytać, pracować :)
życzę powodzenia!

pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andrew zostawiajmy ślad na portalach, uśmiech w pamięci – to najlepsza inwestycja bez podatku, bez terminu ważności, z gwarancją że działa nawet TAM.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To fajnie.   Ja w sumie też jestem teraz dość dużym indywidualistą, więc gdyby była jakaś presja to bym pewnie uciekł szybko. U nas od przekonań, takich czy innych, bardziej liczy się umiejętność funkcjonowania w grupie, a z tym u mnie zawsze było dobrze od przedszkola poczynając.
    • @iwonaroma Z jednej strony, jest to potencjalnie groźne dla zdrowia i dobrostanu poczucie osamotnienia, wynikające z braku satysfakcjonujących więzi. Z drugiej strony, jest to naturalna, a czasem niezbędna, przestrzeń do rozwoju, refleksji i wzmocnienia wewnętrznego "ja". @Wiesław J.K.Jest zatem ambiwalentnym elementem ludzkiego losu. @Berenika97 Kluczowe jest rozróżnienie między przymusową, chroniczną izolacją a świadomie wybranym, chwilowym odosobnieniem. 
    • @iwonaromaNo kombinuję i kombinuję.  Dla mnie to jednak fraszka o miłości i relacji dwojga ludzi. Najpierw jest matematyczna oczywistość "jeden + jeden = dwa", ale dalej pokazuje, że w miłości ta matematyka działa inaczej. Środkowa część z powtarzającym się "Ty i Ja" może wyrażać kilka rzeczy: Codzienność relacji, jej powtarzalność albo równowagę, wzajemność. Puenta "w Niej Jednej" jest najważniejsza - dwoje ludzi ("Ty i Ja") odnajduje się, scala w kimś trzecim - "Niej". To może być dziecko (ale niekoniecznie) - dwoje staje się jednością we wspólnym dziecku. W każdym razie fraszka pokazuje paradoks: "jeden i jeden to dwa", ale w miłości dwoje może stać się jednością. To również może nawiązywać do biblijnego "i będą dwoje jednym ciałem". Bardzo różnie można interpretować. Pozdrawiam. 
    • @Leszczym Prawdziwy literacki trójkąt bermudzki! Poezja okazała się femme fatale z charakterem, proza – nie lepsza towarzyszką podróży, a promocja? Ta najwyraźniej miała Cię zapisanego w swoim kalendarzu w dziale "Chłopiec na posyłki", co brzmi jak awans w dół. Ale poważnie - słyszę w Twoich słowach frustrację. Fakt, że piszesz o tym z taką świadomością, że potrafisz nazwać problem i dostrzec jego złożoność (te "oddzielne referaty" dla każdego powodu), pokazuje, że nie jesteś bierny wobec sytuacji. Już to jest siła. Każdy twórca przechodzi przez momenty, gdy promocja wydaje się murowaną ścianą. Trzymaj się. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...