Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kwiat


Rekomendowane odpowiedzi

Z braku pasji tu wyrosłem
z ziarna nieskończonych spraw
swe korzenie niepewności
wbiłem w grząskiej ziemi świat

Kiełkowałem zapalczywie
w bezsłoneczny czarny las
by wypuścić nie bez wdzięku
mały pognieciony kwiat

Naprzemiennie z gniciem piłem
kwaśny wycofaniem deszcz
kwiaty swoje przekwitałem
nim je musnął choćby giez

W gwałtowności swego wzrostu
wyjścia z cienia pełnych snach
zapomniałem tak zwyczajnie
liści wydać swych na świat

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W gwałtowności swego wzrostu
wyjścia z cienia pełnych snach
zapomniałem tak zwyczajnie
liści wydać swych na świat


Super przesłanie!
Pogoń, zabieganie...dosłownie o wszystko, tylko na końcu okazuje się, że...zapomniało się o najważniejszym...to taka pobieżna refleksja;
podoba mi się Twój wiersz.

Serdecznie pozdrawiam :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...