post mortem

[kunoichi]

nie znalazłam w sobie nic
wyjątkowego
choć szukałam głęboko

dobrze znane:
otwórz buzię
tak mówił niejeden pan
lekarz

i kiedy wypłynęły ze mnie
wszystkie wnętrzności
okazało się że
chyba nie żyję

niedokościstą ręką
dokonałam oględzin

moje płuca
pociemniały zasępione
mięsień sercowy
jakby zbladł

to było zbyt kosztowne
utrzymywać mnie przy życiu

wszystko takie małe
wewnątrz wciąż byłam dzieckiem
lubiącym słodycze

fizyczność jak dom dla lalek
maleńkie naczynka krwionośne
popękały łatwo jak porcelana

zamknęłam klapę
spuściłam wodę

zawsze byłam zimną
suką

[Dariusz Sokołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zlepek motywów, sprawia, że test nie ma punktu skupienia, nie ma jednoznacznej myśli, rozbija się na tragicznych odczuciach... co ich opis stanowi... Ciąć!