Dwanaście kroków przez stację Życie Lepsze

[izabela walter]

życzliwy łokieć w żebrach
- stoczyłaś się – ukontentowany
ale przecież każdy liczy swoje
stopy do trzech metrów mułu


na grupie ciężko otwierała
schlane oczy aż po dniach
kilku cieszył ją wszelki
durny przejaw codzienności

założyła szczytne plany
i życiowe cele siłą woli
przenosiła łyżki w myślach
mnożąc wciąż nakrętki puste

- wróciłam!

smarkacz nawet nie przerwał
dłubania w nosie
i tylko pies zdegustowany
skulił pysk nad pustą michą

[Coolt]

smutno,trochę ciężko i zupełnie inaczej niż można by się po tutule spodziewać.

tylko te puste nakrętki... co one symbolizują? niespełnione plany,marzenia? myśli z których nic nie wynika?

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

[izabela walter]

sądząc po komentarzu, niewiele Pan (Pani?) zrozumiał z tego wiersza, choć może ja inaczej rozumiem "smutno i ciężko". Jestem ciekawa, czego można się wg Pana spodziewać po takim tytule, a co do pustych nakrętek -jeśli się choć trochę wie, o co w wierszu biega, to problem ich interpretcji znika sam.

pozdrawiam