Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

czyściocha

Jacek_Suchowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

poczułem w gardle rozkoszne ciepło
gdy po raz pierwszy z gwinta walnąłem
i już nie ważna siermiężna przeszłość
w świetlaną przyszłość powinno ponieść

kolejne lufki na okoliczność
niczym huragan burząc przemknęły
z czasem potrzeby stają się liczne
i wszystko wchłania zachcianek czeluść

teraz kielonek z trudem unoszę
zawartość gorzka aczkolwiek zdrowa
i marzy mi się żeby choć trochę
rozkoszne ciepło poczuć od nowa

Ewa_Kos

Ewa_Kos

Opublikowano
Opublikowano

poradziłabym naleweczki te lecznicze; mają różny smak i
można wybierać. Sama sprawdzam co jakiś czas:)) Wznoszę więc toast:)
dużo zdrowia i aby na się:)) Fajnie napisane, bo pobudza wyobraźnię i
przywołuje wspomnienia różnej maści:)) Serdeczności Jacku:)) Ewa.

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pić a upić się to co innego
jest takie uczucie błogiego ciepła w przełyku i to najlepiej zapewni czyściocha:)
nie ukrywam, że tylko czyściochy lubię inne bez pardonu wywalam
spróbuj sama
dzięki
pozdrawiam Jacek
Marlett

Marlett

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pić a upić się to co innego
jest takie uczucie błogiego ciepła w przełyku i to najlepiej zapewni czyściocha:)
nie ukrywam, że tylko czyściochy lubię inne bez pardonu wywalam
spróbuj sama
dzięki
pozdrawiam Jacek
próbowała:)
Po pierwszym odlatuję:))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Kolumbowie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Wybuduję dom z drewna, ściółką łóżko wymoszczę. Igłami łąkę zaścielę, potem ją zroszę nocną jeziorną wiatru kąpielą. Różową sukienkę założę, nie przecież wolę krwiście czerwoną. Morze garniturów i garsonek odrzucę. Będzie mnie widać. Tam w kwiecistej okładce są ich losy zapisane, kobiety nie miały praw wyborczych, dziś jest inaczej Krzesło też jest tylko moje, w seledyny je ubiorę, cytrynowym słońcem doprawię. Mogę.   To inaczej niż Basia. Ona musiała szybko życie przeżyć, prawie jak motyl, co żyje jeden dzień. Krzysztof Kamil żołnierz AK i Ona studentka. Kolumbowie rocznik dwudziesty. A potem On zginął od kuli snajpera.   Basia chwilę potem umierała z Jego tomikiem wierszy trzymanym w rękach. Dosięgła ją bomba.   Nie zdążyła powiedzieć o rodzącym się pisklaku, co chciał skorupkę przebić. Polecieć ku słońcu. Dziś śnią otuleni płaszczem, Ich światło sięga Nieba. Już nie ma dwóch stron. Są Ona i On.            
    • Alicja_Wysocka
      Hemoglobina

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Manek Manek, dziękuję Ci za odpowiedź i doprecyzowanie, co było dla Ciebie najważniejsze w tym wierszu. Widzę teraz wyraźniej, jak istotna była dla Ciebie krew - nie jako symbol osoby, lecz raczej esencja życia, namiętności, intensywności. Przyznaję - mój odbiór był bardzo emocjonalny. Wiersz „przemówił” do mnie obrazem kobiecości -niekoniecznie tej cielesnej, ale archetypicznej: życiodajnej, niosącej żar i rytm. To był mój osobisty trop, nie próba przypisania Ci intencji, których nie miałeś. Wydaje mi się, że w poezji - tej dobrej, wielowarstwowej - piękne jest to, że każdy czytelnik ma prawo zobaczyć w niej coś „z boku”, coś własnego. Poezja, która pozwala żyć poza autorem, ma większą moc niż ta, która zatrzymuje się tylko na jednej ścieżce. Wolność interpretacji to nie zniekształcanie - to współuczestnictwo w sensie. Czytelnik nie musi nadążać za autorem, tak jak autor nie musi prowadzić czytelnika za rękę. Spotkanie może być fragmentaryczne, ale nadal ważne. Dziękuję Ci za ten tekst - poruszył coś we mnie i sprowokował do refleksji. A to dla mnie właśnie jest wartością poezji.
    • Robert Witold Gorzkowski
      KANAŁ

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena dziękuję ale nawet w tych kilku słowach miałem dylemat co do ekspresji aby wyrazić przeszłość teraźniejszość i pamięć symbolicznie i nie do końca jestem zadowolony bo czy nie lepiej by wybrzmiało:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak myślicie, oczywiście słowo wybuchło nie w sensie dosłownym tylko jako zjawisko, bądź Dzisiaj są z nami. Normalnie bym się nad tym nie rozwodził, ale chciałbym aby byli zadowoleni. Było ich setki młodszej i starszej młodzieży kwiat naszego narodu. Odważnych ale i bojaźliwych, jako dzieci zagubionych i spłoszonych nie do końca zdających sobie sprawę z sytuacji a jednak walczących jak kto umiał, posłańcy, sanitariuszki, budowniczowie barykad, zaopatrzeniowcy, jak dotarło to do mnie w muzeum że tyle dzieci zginęło w nierównej walce musiałem wyjść, jak trzeba było być pozbawionym uczuć żeby wywołać taką wojnę. I co mają dzisiaj ludzie z głową że niszczą się nawzajem. Niepojęte.
    • Annna2
      „Niech ktoś mnie wyłączy”

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Nela @Nela smutne i wzruszające
    • Robert Witold Gorzkowski
      KANAŁ

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Annna2 dziękuję 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...