-
Ostatnio w Warsztacie
-
Duch7millenium 252
Ludzi szczodrego serca
I dobrych manierów
Charakteryzuje to, że prawdę mówią nawet w kościele
Iż złe są ich czyny i pragną by złe pozostały
Nie ukrywają swojej miłości
wobec istot zbuntowanych,
a sercem swoim bliżej są prawdy bożej
zgodnie z wiarą w to, co nadprzyrodzone.
Lepszy jest ich bezkresny fałsz wobec profanum
Ponieważ nie dziwią ich rzeczy brzydkie
Nie brzydzą rzeczy piękne
A w ich umyśle brak skazy wobec siebie
Skalali się lecz skalanie swoje uznali
Swoją bezradność wobec niej przypieczętowali świadomą dumą
Uznając się za proch, jak proch żyją,
Chwilą piętnując każdą sekundę,
Sekundą pieczętując wieczność na peryferiach egzystencji
Prawda taka jest, że balansując na krawędzi norm
Ślizgając się po cyrografie kłamstw,
na krwi niezłomnego przeznaczenia
strach w nich zaginął, zaginęło życie.
Jeżeli są ludzie żywi i są ludzie martwi..
To tutaj już nie ma czego nienawidzić
oni bowiem rozszarpali swoje dusze,
posłusznie czyniąc to, co demony rzucą na tacę
Pewne rzeczy stoją na głowie
Inne właściwie też.
Wszystko do góry nogami
Dzieci próbują być dorosłe
Starzy dziecinnieją
A czas mija wstecz
Pozbawiając ludzkość
Resztki racjonalnego rozumu
Być może dlatego rzekło się, iż na początku był chaos?
W tej samospełniającej się przepowiedni stoją cheruby
u bram początkowych wrót ku radości.
Lecz tu chyba ktoś komuś wmówił,
że by żyć wiecznie
trzeba palnąć sobie wzajemnie w łeb.
Ja będąc w tym kościele, szczerze wyznaję,
że najchętniej zburzyłbym go, gdy z ambony wybrzmiewają słowa:
"powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja"
Edytowane przez Duch7millenium (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 24 odpowiedzi
- 368 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 464 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 464 wyświetleń
-
- 19 odpowiedzi
- 400 wyświetleń
-
- 16 odpowiedzi
- 352 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Starzec · Opublikowano
szeleszczą liście w rajskiej krainie na połoninie przepastny staw na środku dziewczę w czółnie co tonie chociaż głęboko popłynął wpław -
-
Przez Leszczym · Opublikowano
@Starzec oj, w szpagat trzeba umieć, ćwiczyć go zdaje się od dziecka :) @Bożena De-Tre Żalu u mnie pod dostatkiem, on narasta z wiekiem, tylko narasta... @Rafael Marius Być bez żadnych właściwości.... -
Przez Starzec · Opublikowano
@Leszczym o zgryz należy dbać, to może rozkrok ciut większy, jeśli się da :)) Ciekawy dylemat, pozdrawiam:) -
Przez Julian K · Opublikowano
Opadają myśli me wodą, dziś emocje swe wylewam Czwarty wymiar wciąż zamknięty, w nim wciąż pływam i przebywam. Powódź znowu rozpoczęta, szczegółowy znak od losu, Słyszę tylko wiatr i słowa, oczekuję w nich patosu. Co wpłynęło na mnie znowu? Zniknie, nikt nie widzi brzegu. Czy to boli? Nie wiem, czuję wszystko. Serce – nowy biegun. By to znikło, to uczucie przewijania i emocji, Dziś nie boję się już bólu, boję kłamstw i samotności. Moja fobia stale trzyma, a ja nic nie mogę zrobić. Chcę dziś zniknąć – nowy rozdział, powtarzanej stale drogi. To najgorsze jest uczucie, gdy wiem, że to nie ma sensu. Chyba stworzę nowy wymiar – oczekujcie o nim wierszów.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się