miłość weekendowa

[Vendy]

Ja, w próżni zawieszona
Jak bańka mydlana
Żyję jedną noc (sobota), aż do rana

Czasem SMS – raz miły
Innym razem moje ego zaszczuwający

Niby w szachu trzymający

Nadzieja o poczuciu bezpieczeństwa
Minęła bezpowrotnie

To nie tak miało być
Nie miałam być Sama

Chciałam być przez mężczyznę – zdobywcę
Pana swego serca wspierana

Jednak jak zawsze
W czterech ścianach, obok rodziny sama
Z myślami walczę i osamotnieniem borykam
Czasem mam dość i do ludzi się wymykam

W rozmowie z nimi swe wątpliwości i myśli zagłuszam
Telefon zostawiam w przedpokoju
I do momentu wejścia w dom – w ogóle go nie ruszam

Potem znów wpadam w samotność i ciszę
Sięgam po telefon
Odczytuję słowa
Pełne pretensji i niemiłe

Następnie zer swym mężczyzną rozmowy
Toczę zawiłe
„Z kim byłaś”?
Z kobietą
„Coś ty? - pewnie z facetem
Lekceważysz mnie i zdradziłaś”

Ciągłe zwątpienie i brak zaufania
Trwające we mnie uczucie zatruwa
I cieszyć się wzbrania

Próżnia i bańka
Czekam aż pęknie
Serce i dusza
Czekam i czuję jak z niepokoju mięknie

Zaliczam doły i beznadzieje
No cóż, nie przeskoczę
Niech co chce się dzieje.
I niech w końcu się stanie
To co ma się rozwiązać
Niech rozwiązane zostanie.