Sonet o Śmierci.

[mshm]

Czujesz jej zapach, czujesz jak Cie wodzi,
Slyszysz Jej kroki, widzisz Jej twarz blada.
W dloni miecz dlugi, na nim czerwien sniada,
Pustka i ciemnosc - toz to Smierc nadchodzi!

Nastala cisza, mrok jasnosc zakrywa,
Smutek w Twym sercu wciaz radosci wola,
Chce wrocic do zycia, lecz odejscia pora
Jest tutaj, blisko; Twa dusze porywa.

Smierc przeklenstwem Twoim czy tez ratunkiem?
Chcesz zyc - przychodzi, chcesz odejsc - ucieka.
Zamyka w swej klatce, rani Twym nozem.

Stoi gdzies na strazy, tuz za zaulkiem,
Patrzy i slucha - wciaz na Ciebie czeka,
A Ty proszi, blagasz - czemu ja, Boze?