Nieboska Litania

[Luna Mi]

Co robiłam z rękoma, zanim one zaczęły go nosić?
Gdzie podziewałam całą miłość wzbierającą w sercu?

Sylwia Plath „Trzy Kobiety”

Czekanie bywa
bez-kwieciem płatków sfruwających z rąk
na stos usypany nadzieją

Pragnieniem co nie umiało wpasować się
W koleiny oczekiwań

Co począć gdy serce pęcznieje
Nabrzmiałe
Zamiast koić pierwsze sny
Wypuszcza w niebo kolejne baloniki
Niebieskie, różowe
barwne dymki

w stalowym wiadrze płonie niebo
życzeń co jak
kłębiaste chmury
pękły przesytem
i polały się krople zarodków
wyśnionych
wymodlonych

codziennie Bóg
zasiewa ziemię
deszczem istnień

codziennie chybi
w moje ramiona…

[Judyt]

tęskniący tekst zdaje się za tą jedyną prawdziwą miłością,
przejmujący,
tyle o ile; J. płoniascie

[Zbyszek_Dwa]

"Czekanie bywa
bez-kwieciem płatków sfruwających z rąk
na stos usypany nadzieją"

i drugi fragment:

"codziennie Bóg
zasiewa ziemię
deszczem istnień

codziennie chybi
w moje ramiona…"

Przejmujący wiersz o nadziei i czekaniu.
Ładnie piszesz Luna.

Pozdrawiam :)

[teresa943]

Myślę, że ten wiersz traktuje o problemie bezpłodności, oczekiwaniu i modlitwie z nadzieję

codziennie Bóg
zasiewa ziemię
deszczem istnień

codziennie chybi
w moje ramiona…

jednak ciągle niespełnioną

Podoba mi się wieloznaczność, która pozostawia czytelnikowi
dowolność interpretacji.
Pozdrawiam :)

[Danka Kot]

[ komentarz został usunięty przez administrację portalu ]

[Luna Mi]

wszystkim dziękuję za ciepłe wypowiedzi i zachętę, aż chce się pisać! :)

luna