Dylemat Barda

[Patryk_Wącławski]

Witam.
Wiersz jeszcze nie jest skończony. Widzę jeszcze z dwie zwrotki. Byłbym wdzięczny za doczepienie się do wszystkiego, co można. Wszelkie sugestie i propozycje mile widziane (Byle nie psuły rytmiki ;) . Chciałbym to kiedyś zaśpiewać. ). Miła by była również pomoc w obmyśleniu tytułu... zawsze mam z tym kłopoty. Z góry dziękuję za rady!

Pozdrawiam i zapraszam do czytania.

Dylemat barda

Jest jakiś demon w twojej opowieści,
Syk wiecznych pokus o głosie niewieścim,
Który odciąga śpiewem od milczenia.
Bądź bardem - nuci - pozwól płynąć pieśni,
Bo tylko dźwiękiem słów i nut nakreślisz
Świat, w którym wiara jest miarą istnienia.
Lecz ciągle czuwa syn formy i treści,
Pan wątpliwości, apostoł złych wieści,
Co nigdy nie śpi -
Stróż, wyrzut sumienia.

Nuta za nutą - słodycz, obietnica
Siły, spełnienia i dumy oblicza -
Wszakże jest szczytnym dążenie do celu.
Dreszcz podniecenia wir myśli nasyca,
Gdy wróżę przyszłość w twych jasnych źrenicach,
Mimo że Prawda zdradziła już wielu.
Wybredna pani o kamiennych licach
Tylko nielicznych swym darem zaszczyca,
Odmienia życia -
Tworzy bohaterów.

I łamie serca - Bezlitosna, sroga.
Pieśnią jej ogień, zaś krzykiem pożoga!
Tańczy wśród dźwięków zachwyt, co przeraża.
Ulec mu - wiedzieć, czym jest lęk i trwoga.
Ugiąć się - widzieć w każdym bardzie wroga,
Co na złość ludziom zechciał świat obnażać.
Jak strzec się sądów i zabawy w Boga,
Gdy jedna Prawda lśni na życia drogach.
Piękna, złowroga -
Pani o dwóch twarzach.

Pijana chwilą, tonąc w każdym słowie,
Wciąż nieświadoma, że pieśń jest o tobie,
Czekasz cierpliwie na dalszy ciąg baśni.
Kryształ wzruszenia rozbłyska spod powiek
Nieme błaganie - ta jedna odpowiedź -
Werset co wszystkie rozterki wyjaśni.
Umknij nim końca doczeka opowieść,
Zanim świt - zguba zbyt wiele ci powie,
Zwróć się ku sobie -
Zapomnij i zaśnij.