Do S...

[Szaweł Galind]

pod płaczącą wierzbą wyrzeźbioną przez serafiny rozkoszy
płatki wrzosu strącane przez Boga spadają na twoje znamię
otulam je zapadając w melancholię chłodu
krocząc przez ciebie do myśli twych zmierzam

powoli, z umiarem badam każdą nutę zapachów symfonii
rozsianych na twoim ciele jak żyto na polu
w olfaktorycznym grzechu zbrukany mój rozum
krocząc przez ciebie do myśli twych zmierzam

jakie to zmiłowanie anielskie przemierzać pastwiska
widząc jak od mojego języka twój brzuch się wydyma
wystawiając nasze cierpienia na promienie słoneczne
krocząc przez siebie do myśli swych zmierzamy

w rozgrzanych kolorach pozorując nasz sen doskonały
bo jakże moglibyśmy usnąć w tej mistycznej chwili
tańczą nasze brwi muskając się nawzajem
usypiając przy tobie, ujarzmiam wszystkie swe złe sny

[aluna]

Wiersz gra emocjami...tylko to olfaktoryczne - mieszanka zapachów tak pomieszanych że ..hej?!
Pozdrawiam!