ucieczka

[karolina pękala]

ucieknijmy stąd
zostawmy szal nad brzegiem morza
nie myśląc o jutrze
spójrzmy prawdzie w oczy
rozdzielmy nasze spojrzenia na dwa podróżujące okręty
i bez ustanku szukajmy siebie nawzajem
otulmy się własnymi marzeniami
aby było jak najcieplej
bez zimna i osłody
spójrzmy w przyszłość
wplecioną w rytm tykającego zegara
odmierzającego czas przyszłym pokoleniom
i zarówno nam samym
wplećmy się w nasze dusze
spragnione osłony
przed kimś obcym
stojącym w zaciszu własnej wyobrażni
stańmy nad brzegiem morza
i stąpmy złocistym piaskiem
splatającym nasze ciała
i tak bez ustanku nim nastąpi koniec

[teraa]

troche to oklepane, kolejny wiersz z wtórnymi środkami artystycznymi, ale cholera ma cos w sobie... zaciekawił mnie... nawet troche sie wzruszyłam... daje +, duzy +

Tera

[Remigiusz S.]

wierszyk bardzo mi się podoba, gratulacje..

[Catalina Acosta]

Eh, Tero, to pewno przez ten tryb rozkazujący i "stąpmy".
Do przeróbki.
I co to za koniec ma nastąpić?
"stojącym w zaciszu własnej wyobrażni
stańmy" - powtórzenie.

Cmok,
Catalina

[teraa]

Cat nie chodzi mi zupełnie o żadną tam forme... słownictwo bo widze że pod tym względem wirsz kuleje... ale ma cos w sobie... takiego pozytywnie infantylnego... jest w tym coś co mi sie spodobało...

Tera