Stalowe skrzydła Ikara

[Artur Tymiński]

Z mojej głowy wyleciał Ikar w dwudziesty pierwszy wiek
W szczęku stalowych skrzydeł
Napędzanych wiarą
Bez lęku
I spotkał się z karą.

Jego skrzydła chciał dotknąć tytan wieczności- Słońce
Puszcza swe wściekłe ogary
Płomienie gorące
Ikar bez wiary opada w dół
Nie płonie
Nie ma napędu, spada w otchłań nie wiary
O ziemie uderza czuje ból.

Nikogo wokół Breughl maił rację
Kark boli, już wiary pusty bak
Wysiadł Ikar o jedną za wcześnie stację
Lecz dał nam lekcję, dał nam znak

Bez wiary każdy lot – krótki
Muzyk gra nieznane, gdy widzi

Nuty i Nutki

[Martha P.]

Trochę przegadane rzeczywiście. Wykorzystanie mitu o Ikarze nie jest zbyt oryginalnym pomysłem jak dla mnie,chociaż ciekawie jest tutaj przedstawiony.Gdzieniegdzie brakuje literki albo się poprzestawiały.Powinieneś to poprawić.
Pozdrawiam, Marta

[Artur Tymiński]

dziękuję BARDZO za komentarze. Co do przegadania, to:
Jeśli tak uważacie to nie śmiem się sprzeciwić, ani snu na tym podłożu żadnej polemiki, gdyż jestem autorem, gdyby nie było "tego przegadania", nie był by to mój wewnętrzny twór. Bardzo dziękuję jeszcze raz za komentarze i postaram się z nich skorzystać w pełni

POZDRAWIAM