Wiersze najprostsze I

[Bogdan Piwowarczyk]

odczytujemy nasz świat
przynaglani przyjemnością lektury
przymuszani obowiązkowością lektury
zapisany w obcym języku
jakby coś zostało nam zapisane w tajemnicy
i nie wolno nam o tym pisać
iluż ląduje w piekle
pochłoniętych własnymi myślami
nieuporządkowanie niczego i nikogo
toż to dopiero porządeczek
związek wszystkiego z wszystkim
wszystkich z wszystkimi
brak związku czegokolwiek z czymkolwiek
kogokolwiek z kimkolwiek
rozpięci między przyznaniem racji
temu co się dzieje
albo temu co się nie dzieje
miłość wyjaśnia wszystko
miłość i nienawiść jeszcze więcej
tak w niebie jak i na ziemi
prawdopodobnie nikt nic nikogo niczego nie wyjaśni
panowie literaci odczytują rozczytują
zaczytują innych panów literatów
a tu ludziska bidne
od gębusi do pupci
byleby z czterech kątów
w cztery strony
byleby oderwać się od rzeczywistości
poeta poleca samolot
poeta dąży dokądkolwiek
byleby nie donikąd
usypia zmysły
przykłada lustro
do ust konającego świata
czy jeszcze oddycha
może Ktoś
odsłania uchyla rąbek tajemnicy
poeta marzy o odsłoniętym uchylonym