Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Część mego ja oderwanego w samotności


Rekomendowane odpowiedzi

I pusta myśl będąca swobodnym wytworem samotności
Wtedy człowiek jest najpłodniejszy, gdy poddaje walczącej o niego samotności.
Oddaje się wtedy człowiek złości
Nie zauważa, bo nie chcę widzieć wokół siebie kwitnącej miłości.
I tak w głąb odmętów melancholii po sam czubek głowy, się zatapia
Będąc rybą co w mroku pływa, nie ptakiem co w jasności, blasku słońca lata.
Och! Jakże trudno ufać komukolwiek
Gdy zaczęło się ten samotny bieg.
Nie mam tchu na skroniach mnóstwo potu.
Biegnę, lecz jestem w tym samym co na starcie miejscu
To nie jest łatwe-wierzycie!
Wierzycie?
Czy w swym życiu na kimś o coś się mścicie?
A czy życie wasze, życie moje, to nie jest chwil kilka?
Chwila kiedy to dostrzeżemy jest wielka.
Lecz także jest to tylko chwila

Dostrzec lot motyla
To takie dziś trudne
Kto choć raz próbował to o tym wie.
Wątpliwości masz gdzie jest miejsce twe?
Jak królestwo twego szczęścia się zwie?
Po co szukać krainy twego szczęścia?
Czyż nie ma przy tobie jej teraz?
Czy tyle w sobie smutku masz?
Nadszedł twój i mój czas, nasz!
Bądźmy sobą dla siebie.
Bądźmy jednością w radości, w smutku, w strachu, codzienności.
Chcę mieć gdzie głowę ufając móc złożyć
Pełen zaufania w śnie się pogrążyć,
przy tobie,
Być sobą w sobie…

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kroje i piłuje, ale nigdy bym nie sprzedawał części siebie... nie zależnie od miejsca dobicia handlu...
Chętnie bym dopisał końcówkę, gdybym ją czuł, ale tak nie jest. To Twoja końcówka Lena.

I ciesze się dziubasek, że tyle weny pozyskujesz ze szczęścia

Dzięki za komentarze

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...