Bezimienny

[M ZET]

W lochu z półcienia
kwitnie uwięzione piękno
- róży kwiat
delikatność łańcuchem skuta,
kaleczona
ginie zjawą wśród milczenia
na dnie krzyku ?

W ciszy dali planet
pod powiekami przychodzi dziwny sen
czyjże to ślub złoci się ?
czyjże to grób czerni łzę ?
Wołanie...
tam na krzyżu ktoś płacze
to dziewczyna w cierniowej koronie
- czyj grzech, że Ty tu ?

Czy Ty dasz ciepło słońc ?
Czy Ty jesteś mi sercem przed klejnoty gwiazd ?

Jak mam znaleźć Cię ?
Jak odzyskać w czas,
gdy z okiennic sfrunie noc ?
Nie zapomnę wtedy nas ?

Pod mury księżycowej kuli
po ciemną stronę zajdę wież
uschnięte ciało w trumnę położę
między pamiątki,
gdy Bóg zapomni, a stanie śmierć.

Kto da mi ciepło słońc ?
Kto jest mi sercem przed klejnoty gwiazd ?

szukając siebie - obcy dla świata
obcy dla siebie - wiadomy obłędom
wszechobecny - wszechnieistotny

toczą się niewypowiedziane dni
zaklęty szkarłatny demon w nich
bezimienny...